مبانی نظری وپیشینه تحقیق معنی آموزش و تاریخچه آن

مبانی نظری وپیشینه تحقیق معنی آموزش و تاریخچه آن

توضیحات: فصل دوم تحقیق کارشناسی ارشد (پیشینه و مبانی نظری پژوهش)

همراه با منبع نویسی درون متنی به شیوه APA جهت استفاده فصل دو تحقیق

توضیحات نظری کامل در مورد متغیر

پیشینه داخلی و خارجی در مورد متغیر مربوطه و متغیرهای مشابه

رفرنس نویسی و پاورقی دقیق و مناسب

منبع : انگلیسی و فارسی دارد (به شیوه APA)

نوع فایل: WORD و قابل ویرایش با فرمت doc

قسمتی از متن مبانی نظری و پیشینه

آموزش از اسم مصدر آموختن به دو معنی بكار می رود : یكی به معنی یادگرفتن چیزی پیش خود بدون كمك آموزگار ، مثل اینكه بگوئیم « من بر اثر تجربه آموختم كه فلان كار را بكنم » . دیگری به معنی چیزی به كسی یاد دادن . در معنای دوم آموزش هم محتاج آموزگار است و هم یادگیرنده جنبه رسمی دارد در این حالت آموزش فعالیتی دو جانبه و طراحی شده است كه جهت ایجاد یادگیری در یادگیرنده بر اساس اصولی خاص انجام می گیرد . (خصالی، 1385)

آموزش به معنای ارتقاء و اعتلای قابلیتها و مهارتهایی است كه برای انجام وظایف و ایفای نقشهای محوله ضرورت تام دارد . در این صورت انجام این امر خطیر در حد سازمانها است و از وظایف عمده مدیریت در بهسازی منابع انسانی است . آموزش در سازمانها مدیران را در دو زمینه توانا می سازد . یكی اینكه از عهده خواسته های تازه ، مسایل و دشواریهای تازه و میدانهای تازه برآیند و دیگر اینكه انگیزه های آموزشی و فرصتهای پیشرفت كاركنان خود را به گونه ای كه آنان بتوانند از تمامی استعدادهای خود بهره گیری كنند را فراهم نمایند .

آموزش یك راه روش نظام گونه ، یك پارچه طراحی شده و مجموعه نگر برای بالا بردن اثر بخشی گروههای انسانی و تمامی سازمان است ، فرایندی كه به بهسازی سازمان با استفاده از دانشها و روشهای گوناگون منتهی می گردد .

لازم به تذكر است كه آموزش باید هدفی داشته باشد . این هدف هنگامی مشخص می شود كه شركتی یا موسسه ای نیاز آموزشی اش را تجزیه و تحلیل می كند . این امر نشان میدهد كه ضعفهایی در بعضی ادارات وجود دارد و در نتیجه ، آموزش برای كاركنانشان مورد نیاز است . برنامه های آموزش موفقیت آمیز به فهم تفاوت بین یادگیری مهارتها و آموزش در بكار بردن این مهارتها هنگام كار به وسیله فعالیتهای نظیر گردش كار و تجربه برنامه ریزی شده اتفاق می افتد . موفقیت برنامه های آموزشی در موسسات و شركتها نه تنها به روشهای مورد استفاده بلكه به كیفیت كارمندی كه دوره آموزشی را می گذراند بستگی دارد . ( مهرداد،1389 )

2-3چه زمانی آموزش مناسب می باشد :

در این ارتباط قوانین زیر مطرح می شود :

قانون اول : آموزش تنها زمانی كه دو شرط : افراد نمی دانند چگونه كاری را انجام دهند و نیاز به توانایی انجام آن كار را داشته باشند ، مناسب است .

قانون دوم : اگر فردی نحوی انجام كاری را میداند ، آموزش بیشتر مورد نیاز او نیست

قانون سوم : مهارت به تنهایی نمی تواند تعیین كننده عملكرد باشد . موفقیت در عملكرد مستلزم چهار شرط : 1ـ مهارت . 2ـفرصت برای انجام . 3ـ اعتماد به نفس . 4ـ محیط حمایتی .است

قانون چهارم : آموزش قابل ذخیره كردن نمی باشد .

قانون پنجم : آموزش دهنده می تواند مهارت را تضمین كند ولی عملكرد را خیر

قانون ششم : مدیران پرسنل آموزش دیده ، بیش از آموزش دهندگان می توانند در انتقال آموخته ها به محل كار موثر باشند . ( Elkington . Don . www. Speaking . com . pp : 2-3 )

2-4آموزش كاركنان به چه معنی است :

بررسی و مطالعه یك موضوع نیاز مند تعریف آن است . از آنجائیكه كه محور اصلی بحث ما ( در این فصل ) آموزش كاركنان است ، ابتدا به تعریف آن می پردازیم : منظور از آموزش كاركنان ، كلیه مساعی و كوشش هایی است كه در جهت ارتقای سطح دانش و آگاهی ، مهارتهای فنی ، حرفه ای و شغلی و همچنین ایجاد رفتار مطلوب در كاركنان یك سازمان به عمل می آید و آنان را آماده انجام وظایف و مسئولیت های شغلی خود می نماید .

هر چند كه بین مدیریت تعلیم و تربیت و مدیریت آموزش كاركنان ، تفاوتهای اساسی وجود دارد اغلب این تفاوتها بدین علت است كه به عنوان مثال : در تعلیم و تربیت ما با كودكان ، خوردسالان ، نوجوانان مواجه هستیم كه اغلب فاقد تجارب مفید هستند و بنابر این تعلیم و تربیت به صورت یكجانبه از سوی معلم به شاگرد و بر اساس فنون انتقالی انجام میپذیر ، در صورتیكه در آموزش كاركنان ، شركت كنندگان در دوره های آموزشی اغلب خود دارای تجارب مفید و آموزش ، بیشتر دو جانبه و از طریق فنون تجربی و عملی انجام می شود .

بنابرآنچه ذكر شد ، آموزش كاركنان

عبارتست از انجام یك سلسله عملیات مرتب ، منظم ، پشت سرهم ، پیوسته و با هدف و یا اهداف مشخص و معین كه به منظور :