مقاله شکست اکسیدی DNA¬ی سلولی توسط پلی¬فنول¬های گیاهی: یک مکانیسم قابل قبول (احتمالی) برای خواص ضدسرطانی
مقاله شکست اکسیدی DNA¬ی سلولی توسط پلی¬فنول¬های گیاهی: یک مکانیسم قابل قبول (احتمالی) برای خواص ضدسرطانی
| دسته بندی | زیست شناسی |
| فرمت فایل | |
| حجم فایل | 455 کیلو بایت |
| تعداد صفحات | 16 |
خلاصه:
پلیفنولهای گیاهی ترکیبات مهمی در رژیم انسانها هستند و تشخیص داده شده است که تعدادی از آنها خواص پیشگیرانه-شیمیایی و درمانی بر علیه سرطان را دارند. آنها به عنوان آنتیاکسیدانتهای طبیعی شناسایی شدهاند و اما به عنوان اکسایار (پرواکسیدانت) کاتالیزکنندهی تفکیک DNA در حضور یونهای فلزات واسطه همچون مس نیز عمل میکنند. ما نشان دادیم که تعدادی از این ترکیبات میتوانند با هر دوی DNA و Cu(II) متصل شده و یک کمپلکس سهتایی تشکیل دهند. ممکن است واکنش ردوکس (اکسایش-کاهشی) پلیفنولها و Cu(II) در کمپلکس سهتایی انجام شود، که منجر به کاهش Cu(II) به Cu(I) میشود که دوباره اکسید شدن آن، گونههای متنوعی از اکسیژن فعال (ROS) را تولید میکند. بعد از آن ثابت کردیم که سیستم پلیفنول-Cu(II) حقیقتاً قابلیت تفکیک DNA در سلولهایی همچو لنفوسیتها را دارا میباشد. همچنین نشان دادیم که پلیفنولها به تنهایی (در غیاب مس) باز هم منجر به شکست DNA در سلولها میشوند. نئوکوپروئیل (عامل کمپلکسدهندهی Cu(I)) مانع از چنین شکست DNA میشود. همچنین فشار اکسیداسیون ایجاد شده درون لنفوسیتها را مهار کرده که نشان دهندهی این است که شکست DNA سلولی در تولید Cu(I) و تشکیل ROSها دخیل است. به خوبی ثابت شده است که سطح مس در بافتها، سلولها و سرم در انواع سرطانها، بطور قابل توجهی بالاست. بنابراین سلولهای سرطانی ممکن است بیشتر در معرض انتقالات الکترونی بین یونهای مس و پلیفنولها، به منظور تولید ROSها باشند. از این رو نتایج ما در حمایت از این فرضیه است که مکانیسم ضدسرطانی پلیفنولهای گیاهی شامل تجمع مسهای درونی و احتمالاً مسهای پیوندی به کروماتین و عملیات پرواکسیدانت منتج شده از آن م
مطالب زیر را حتما بخوانید:
قوانین ارسال دیدگاه در سایت