بتن ها ی دیر گداز

بتن ها ی دیر گداز مواد اصلی بتن دیرگداز عامل چسباننده سیمان چسب های سرد گیر غیر آلی بدون آب مواد پر كننده پر كننده های معدنی غیر مقاوم در آتش مواد طبیعی ضایعات صنعتی و محصولات فرعی پر كننده های مصنوعی شاموت افزودنی ها تثبیت كننده های سرامیكی خاك رس طرح مخلوط بتن سیمان ها دانه بندی پر كننده ها تركیب مواد برای

بتن ها ی دیر گداز

لغت شناسی و تقسیم بندی :

در تعاریف به كار رفته برای انواع مواد شبه بتنی كه در دمای بالا به كار می روند یك نوع نا هماهنگی وجود دارد و استانداردی وجود ندارد كه مواد را طوری تعریف كند تا در بر گیرنده این تقسیم بندی باشد . بنابر این كار اساسی این است كه ابتدا موضوع را با تاكید بر تعاریف گفته شده برای بتن مقاوم حرارتی شروع كنیم .

مشكلات نامگذاری :

امروزه واژه ها ی مقاوم درجه حرارت پائین و بتن دیر گداز معمولا برای اشاره به خصوصیات

حرارتی به كار می روند بنا به استاندارد 9556TGL آلمان و 99-30 TGL شوروی واژه بین مقاوم حرارتی برای كلیه توصیفات به كار می رود . در صورتی كه در كشور های دیگر استاندارد

43-85-45GOST مرزی بین تعاریف بتن مقاوم حرارت و بتن مقاوم در دمای بالاتر از 1770 قائل شده است . در مقالات انگلیسی و آمریكایی نیز مواد مشابهی را به نام سیمانهای دیرگداز بتن

های دیر گداز یا ریختگی های دیر گداز می نامند .

بتن دیر گداز :

به مخلوطی از سیمان انواع پر كننده و ذرات ریز و آب گفته می شود كه در درجه حرارت معمولی

حالت گیرش دارد و تمام موادی كه شامل سیمان نیستند می توان شبه بتن ( concrete type )

بحساب می آورند . لغت بتن بیان كننده عوامل چسبا ننده ی دانه های ریز هیدرولیكی كه عمدتا شامل تركیبی از Fe2O3 Al2O3 Sio2 با CaO كه در استاندارد های مشخص دارای خواص معینی هستند و بعد از عمل تركیب (بعد از 28 روز ) به استحكام فشاری Psi 3200 می رسد كه آن را

به عنوان مینیمم استاندارد در نظر می گیرند مهمترین بتن ها در این رابطه عبارتند از : بتن های

سیمان پرتلند سیمان كوره بلند آلومینا های مختلف كه یكی از مشخصه های بارز همه ی آن ها سختی

هیدرولیكی آنهاست و كاربرد این بتنها تا منطقه زینتر شدن آنهاست .

مشخصات استاندارد بتن های دیر گداز عبارت است از :

بتن های دیر گداز در درجه حرارتهای معمولی دارای اتصالات هیدرولیكی هستند و وقتی پخته می شوند از مرحله ی اتصال هیدرولیكی به مرحله ی اتصال سرامیكی تبدیل می شوند بدون آنكه استحكام

آن كاهشی پیدا كند بر طبق این استاندارد ها مخلوط های بتنی از نظر كارخانجات دیر گداز مخلوط

های خشك شدنی درهوا هستند كه از مواد اولیه مقاوم در برابر حرارت با اندازه بندیmm 30- 0

و سیمان تشكیل شده اند . به عبارت دیگر بتنهای دیر گداز عبارتند از :

بتن هایی كه خواص مكانیكی و فیزیكی آن حتی بعد از مدت زمان زیادی كه در حرارتهای بالا تا

حد قابل قبولی باقی بماند .

عاملهای چسباننده :

عاملهایی چسباننده ای كه در چنین بتنهایی بكار می روند ممكن است چسبهای هیدرولیكی ( معمولا سیمانها ) باشند و یا چسبهای غیر هیدرولیكی ] بتن پریكلاس با سیمان سورل ( بتن ما گنزیا ) چسب شیشه [ . در كشور های غربی استفاده از چسبهای هیدرولیكی در بتن های مقاوم در برابر درجه حرارت بسیار رایج است و در شوروی استفاده از عامل چسباننده چسب شیشه در بتن های دیر گداز

نقش مهمی را در صنعت ایفا می كند . مواد نوع بتنی ( شبه بتنی ) موادی هستند كه دارای فسفات

چسب شیشه و ماگنزیا ( پریكلاس ) می با شند .

تقسیم بندی بتنهای دیر گداز : بتن های دیر گداز را می توان بر اساس درجه حرارت كار نوع عاملهای اتصال ( چسباننده ) و نوع مواد پر كننده تقسیم بندی نمود :

نوع بتن درجه حرارت درجه حرارت كار

بتن با دیر گدازی پائین كمتر از 1500 1100- 200

بتن با دیرگدازی متوسط 1790- 1500 1300- 1100

بتن با دیرگدازی بالا بیشتر از 1790 بیشتر از 1300

2- تقسیم بندی بر اساس نوع اتصالات :

A – بتن های دیرگداز ساخته شده از بتن های سرباره ( بتنهای كوره بلند با بتنهای آهن پرتلند )

B- بتن های دیر گداز ساخته شده از سیمان آلومینیایی ( بتن های آلومینیای بالا )

C- بتن های دیر گداز با عامل چسباننده ی چسب شیشه ( بتنهای آلومینیای باریم )

D- بتن های دیر گداز با عامل چسباننده ی ماگنزیا

E- اتصال های شیمیایی مانند فسفاتها با افزودن اسید فسفرین به مخلوط

F- اتصال هیدرولیك

G- عاملهای چسباننده ی آلی مثل قیر قطران سولفیت لایم

3- تقسیم بندی بر اساس نوع مواد پر كننده :

A- بتن های دیر گداز با مواد پر كننده ی غیر مقاوم در برابر حرارت (خرده آجر سرباره و ……)

B- بتن دیر گداز با شاموت ( خاك نسوز پخته شده )

C- بتن دیر گداز با آلومینات بالا

D- بتن های دیر گداز با كراندوم

E- بتن دیر گداز با سیلیس

G- بتن دیر گداز با مگنزیا

F- بتن های دیر گداز با كرومیت – ماگنزیا

H- بتن دیر گداز با كاربید سیلیسیم

روند تاریخی پیشرفت :

بر مبنای اولین گزارش امكان استفاده از بتن در دمای بالا به كارهای مهندسین ساختمان در اوایل

همین قرن بر می گردد . استفاده از شاموت و خاكستر بعنوان اجزای بتن در این مقاصد
مفید تر

بوده هر چند پیشنهاد آن ها در همان زمان عملی نگردید .

تا اوایل قرن بیستم هیچ توجه اساسی به این نوع مواد دیر گداز نشد یعنی زمانی كه C.Platzman

تولید بتن دیر گداز را با پایه ی سیمان پرتلند و افزودن شاموت و خاكستر ( یا سیلیكای فعال )

به ثبت رساند همزمان استفاده از سیمان آلومینائی نیز در 26 – 1925 بوسیله Kesther به ثبت

رسید . با شروع دهه 1930 افزایش قابل ملا حظه ای در تحقیق و توسعه در تعدادی از كشورها

در این زمینه به چشم می خورد .

ویژگیهای بتن دیر گداز :

تكنولوژی بتن دیر گداز را می توان در مقایسه با بتن معمولی یا در مقایسه با مواد دیر گداز نشان

داد . برای صاحبان تكنولوژی بتن ویژگیهای اصلی در استفاده از پر كننده های دیر گداز خاص با

مشخصات معین در نظر است و استفاده از پر كننده های خیلی ریز مثل خاك نسوز یا استفاده از

سیمان آلومینیائی یا حتی چسب های غیر معمول تر دیگری مثل چسب شیشه و فسفات .

انحراف از تكنولوژی بتن معمولا خیلی كم بوده و در خور توجه نیست . از این نقطه اثر به سختی

می توان انتظار داشت كه بتن دیر گداز مواد تازه ای را عرضه كند در حالی كه مقادیر مشخصی در استحكام ساختمانی برای بتن معمولی اهمیت دارد . این مقادیر برای بتن دیر گداز از اهمیت نا چیزی برخوردار است . زیرا تنشهای حرارتی كه در بتن در حین سرویس و كار تحمل می كند

اساس ساختار آن را تغییر می دهد .