مبانی نظری و پیشینه پژوهش بی اشتهایی عصبی و پر اشتهایی عصبی

مبانی نظری و پیشینه پژوهش بی اشتهایی عصبی و پر اشتهایی عصبی در ۳۳ صفحه ورد قابل ویرایش با فرمت doc

توضیحات: فصل دوم

• همرا با منبع نویسی درون متنی به شیوه APA جهت استفاده فصل دو
• توضیحات نظری کامل در مورد متغیر
• پیشینه داخلی و خارجی در مورد متغیر مربوطه و متغیرهای مشابه
• رفرنس نویسی و پاورقی دقیق و مناسب

• منبع :                           دارد (به شیوه APA)
• نوع فایل:                      WORD و قابل ویرایش با فرمت doc

قسمتی از مبانی نظری متغیر:

مقدمه

اختلالات خوردن یکی از اختلالات شایع روانی روان  تنی به شمار می روند که مشکلات فراوانی در سلامت جسمانی و عملکرد روانی را باعث می شوند و همچنین، کیفیت زندگی فرد مبتلا را مختل و باعث مرگ و میر می شوند. اختلالات خوردن می توانند با تغییر الگوی غذایی و دریافت نامطلوب مواد مغذی باعث ایجاد اختلالات مرتبط با تغذیه شوند و سلامتی فرد را تهدید کنند (مارتینسن و همکاران، ۲۰۱۰).

اختلالات خوردن، با رفتارهایی از جمله کاهش خوردن، روزه داری، زیاد خوردن و خوردن همراه با استفراغ و استفاده از داروهای ضد یبوست و ادرار آور مشخص می شود این اختلالات همچنین، می توانند منجر به سوء تغذیه، پوکی استخوان، آمنوره، بیماری های قلبی-عروقی و افسردگی شوند. اشکال بالینی این اختلالات بی اشتهایی روانی و پرخوری روانی است (فاوارو و همکاران، ۲۰۱۳).

بی اشتهایی عصبی

اصطلاح بی اشتهایی به از دست دادن اشتها اشاره دارد و اصطلاح عصبی نشان می­دهد که نداشتن اشتها نتیجه علل هیجانی است. اغلب افراد مبتلا به این اختلال در همان حال که به خودشان گرسنگی می­دهند، با غذا اشتغال ذهنی پیدا می­کنند.

گارنر و بامیس (۲۰۱۲) در تحقیقی نشان داده­اند که تقریباً نیمی از افراد مبتلا به بی­اشتهایی روانی، اندازه­های بدن خود را بیش برآورد می­کنند.

در متن بازبینی شده­ی ویرایش چهارم کتابچه­ی تشخیصی وآماری اختلالات روانی  (DSM-IV-TR) (کاپلان و سادوک، ۲۰۰۷) معیارهای  بی­­ا­شتهایی روانی عبارتند از:

الف) امتناع از حفظ حداقل وزن طبیعی متناسب با قد و وزن.

ب) ترس شدید از افزایش وزن.

پ) درک اشتباه از وزن یا شکل بدن.

ت) قطع شدن حداقل سه دوره­ی پیاپی عادت ماهیانه.

ویژگی­های تشخیصی بی­اشتهایی روانی خودداری از حفظ کمترین وزن بهنجار، ترس شدید از افزایش وزن و اختلال قابل ملاحظه در درک تصویر یا اندازه بدن را شامل می­شود (کاپلان و سادوک، ۲۰۰۷). شاخص توده­ی بدنی مبتلایان به این اختلال باید ≥5/17 باشد. اغلب از دست دادن وزن از طریق کاهش در میزان غذای مصرفی صورت می­گیرد، اما برخی افراد با کنار گذاشتن غذاهای پر کالری از رژیم غذایی خود وزنشان را کاهش می­دهند. افراد مبتلا به بی­اشتهایی روانی از روش­هایی مانند استفراغ عمدی، سوءمصرف ملین­ها و مدرها و ورزش بیش از اندازه برای از بین بردن کالری­های مصرفی استفاده می­کنند. برخی تحقیقات نشان داده­اند که بین نمرات نگرش­های خوردن، تمایل به لاغری و نارضایتی از بدن با ورزش کردن شدید رابطه­ی معناداری وجود دارد. همچنین، شدت ورزش کردن با مدت بستری شدن در بیمارستان ارتباط وجود دارد. مبتلایان به این اختلال به شدت از افزایش وزن و چاق شدن می­ترسند. این افراد از اندام و وزن خود ادراک تحریف شده­ای دارند. عزت نفس این افراد به شدت تحت تأثیر اندام و وزنشان قرار دارد. اگر فردی در جریان رشد (اوایل نوجوانی) دچار بی­اشتهایی روانی شود، به جای از دست دادن وزن، ممکن است به وزن مورد انتظار نرسد (کاپلان و سادوک، ۲۰۰۷).

– Garner & Bemis

پراشتهایی عصبی

پراشتهایی عصبی شایعتراز بیاشتهایی است، ولی در حالت کلی اختلالات خوردن بسیار نادرند. علامت اصلیپراشتهایی میل غیرقابل کنترل مکرر برای خوردن مقدار زیادی غذا در مدت کوتاه می­باشد. بعضی از مبتلایان به پراشتهایی عصبی، بعد از پرخوری اقدام به پاکسازی می­کنند (نوع پاکسازی)، درحالیکه بعضی دیگر از رژیم هایی سفت و سخت در فواصل پرخوری هایشان بهره می­جویند

……….

……………….

…………………………..