مبانی نظری و پیشینه پژوهش سازگاری اجتماعی

مبانی نظری و پیشینه پژوهش سازگاری اجتماعی در ۲۸ صفحه ورد قابل ویرایش با فرمت doc

توضیحات: فصل دوم

• همرا با منبع نویسی درون متنی به شیوه APA جهت استفاده فصل دو
• توضیحات نظری کامل در مورد متغیر
• پیشینه داخلی و خارجی در مورد متغیر مربوطه و متغیرهای مشابه
• رفرنس نویسی و پاورقی دقیق و مناسب
• منبع :                           دارد (به شیوه APA)
• نوع فایل:                      WORD و قابل ویرایش با فرمت doc

قسمتی از مبانی نظری متغیر:

تعریف سازگاری

سازگاری اجتماعی به معنای سازش شخص با محیط اجتماعی است که این سازگاری می تواند به وسیله وفق دادن خود با محیط یا تغییر محیط اطراف برای رفع نیازها و رسیدن به مطلوب ایجاد شود. شرط بقای زندگی انسان جنبه اجتماعی آن است. رشد اجتماعی افراد در تعامل با دیگران و پذیرش مسئولیت های اجتماعی شکل می گیرد (عدلی، حیدری، زارعی و صادقی فرد، ۲۰۱۳).

مشکلات سازگاری اجتماعی می تواند روی تعهدات فردی و اجتماعی تاثیر بگذارد و موجب مشکلاتی در سلامت فر دی و اجتماعی شود. زمانی که روابط اجتماعی گسسته شود، توانایی تنظیم و مدیریت رفتار نیز از بین می رود. کمبود یا نبود روابط اجتماعی که در نتیجه سازگاری اجتماعی نامطلوب رخ می دهد، می تواند روی انگیزه و سلامت روان فرد تاثیر منفی بگذارد (جورج و اکپانگ، ۲۰۱۲) و موجب، عملکرد روانی ضعیف مانند احساس گناه، خودپنداره منفی، ناامیدی، عزت نفس پایین، انزوا و رضایتمندی پایین از زندگی شود (امرسون و لیولین، ۲۰۰۸).

زندگی اجتماعی بدون سازگاری غیرممکن است. سازگاری در یک معنای ساده یعنی برقراری رابطه ی رضایت بخش بین خود و محیطی که در آن زندگی می کنیم. سازگاری نشانه آگاهی و توانایی فرد است. بحث سازگاری و ناسازگاری درچارچوب مباحث شخصیت قرار دارد. زیرا زمینه‌هایی مانند یادگیری، ادارک، تفکر، عواطف، هوش و مواردی از این قبیل را شامل می شود و این زمینه‌ها روی هم شخصیت فرد را تشکیل می دهند.

روانشناسان در تعریف شخصیت اتفاق نظر ندارند ولی می توان گفت: شخصیت، عبارت است از خصوصیات و شیوه‌های رفتاری و کیفیت سازگاری فرد که جنبه دائمی دارد، فرد را از دیگران متمایز می سازد و سبب ارتباط بین او و دیگران می شود. نگرش‌های فرد نسبت به دیگران، عادات اندیشیدن و شیوه‌های بیان آنها، رغبت‌هاو آرزوها و آمال، طرح‌ها و برنامه‌های او در زندگی وبه طور کلی نگرش وی نسبت به زندگی سازگار کلی فرد را تشکیل می دهد (حاتمی، ۱۳۹۱).

واژه سازگاری به معنای نرمش وانعطاف است. به عبارت دیگر نرمش و انعطاف منجربه سازگاری می شود. غرض از مطلوب ترین سازگاری آن است که فرد از همه جنبه‌های زندگی خویش کاملا راضی باشد وبه سطحی از توانایی‌های خود برسد که در کلیه تماس‌هایش با محیط احساس شادمانی کند و ازادامه حیات شادمان گردد (حاتمی، ۱۳۹۱). سازگاری مجموعه تغییرات روانی است که به منظور ارضای نیازها و امیال در فرد به وجود می آیند، به گونه ای که آسیبی به خود فرد یا دیگران نرساند.

سازگاری اجتماعی عبارت است از تعامل شخص با محیط اجتماعی.به عبارت دیگر مجموعه واکنش هایی که فرد به وسیله آنها ساخت یا رفتار خود را تغییر می دهد تا بتواند به گونه ای موزون با شرایط معینی و با تجربه ای جدید ،پاسخ دهد.در تعریفی دیگر سازگاری جنبه برخورد و سازش با محیط را در تعامل بین فردی و محیطی نشان می دهد.و به عبارت دیگر سازگاری اجتماعی عبارت است از توانایی فرد در به کارگیری هرچه بهتر و بیشتر امکانات شخصی و محیطی ،برای سازگاری و وفق دادن خود با جامعه و محیط پیرامونش