مبانی نظری و پیشینه پژوهش سبک زندگی (فصل دوم)

.

مبانی نظری و پیشینه پژوهش سبک زندگی در ۲۲ صفحه ورد قابل ویرایش با فرمت doc

.

قابل ویرایش : بله

منابع : جدید و آپدیت شده

فرمت فایل : ورد

نحوه پرداخت و دریافت : بلافاصله پس از پرداخت آنلاین قادر به دانلود خواهید بود .

پشتیبانی تخصصی : ۰۹۱۹۱۸۰۹۸۳۴ ( لطفا فقط پیامک یا تلگرام  )

.

توضیحات: فصل دوم

• همرا با منبع نویسی درون متنی به شیوه APA جهت استفاده فصل دو
• توضیحات نظری کامل در مورد متغیر
• پیشینه داخلی و خارجی در مورد متغیر مربوطه و متغیرهای مشابه
• رفرنس نویسی و پاورقی دقیق و مناسب

• منبع :                           دارد (به شیوه APA)
• نوع فایل:                      WORD و قابل ویرایش با فرمت doc

قسمتی از مبانی نظری متغیر:

سبک زندگی؛ تعریف، انواع و مولفه ها

بحث های اولیه در مورد سبک زندگی در درجه اول بر تغذیه، ورزش، سیگار و استفاده از الکل متمرکز بود، در صورتی که امروزه درک سبک زندگی و رابطه آن با سلامتی تغییر کرده است  (لیونز و لانجیل، ۲۰۱۴). سبک زندگی هر فرد عبارت از چهارچوب شناختی است که در آن فرد رفتارهای خاصی را انتخاب می کند.این رفتارها به فرد کمک می کند تا با زندگی کنار بیاید. الکوک و همکاران معتقدند که سبک زندگی، شیوه ی زندگی فرد است و عواملی چون ویژگی­های شخصیتی، تغذیه، ورزش، خواب، مقابله با استرس، حمایت اجتماعی و استفاده از دارو را  در بر می گیرد.

با ارزیابی سبک زندگی افراد می توان به میزان موفقیت­های فردی و اجتماعی آنان در زندگی دست یافت. همچنین سبک زندگی اصطلاحی است که آدلر برای اشاره به حال و هوای زندگی فرد به کار می برد. سبک زندگی­، هدف فرد، خودپنداره، احساس­های فرد نسبت به دیگران و نگرش فرد نسبت به دنیا را شامل می‏شود. او سبک زندگی را بیش از هر چیز خلاقیتی می­داند که حاصل کنارآمدن با محدودیت­ها، موانع، تضادها و بحران­هایی است که فرد در مسیر پیشرفت به سوی آرمانش بروز می دهد (مونیکا، ۲۰۱۵).

سبک زندگی به معنای روش خاصی از زندگی یک شخص یا گروه، یا سبک زیستن که منعکس کننده گرایش‏ها و ارزش­های یک فرد یا گروه است، عادات، نگرش­ها، سلیقه­ها، معیارهای اخلاقی، سطح اقتصادی که همه با هم طرز زندگی کردن فرد را می­سازد. سبک زندگی الگوی زندگی فرد است که در فعالیت­ها، دلبستگی­ها و افکار شخصی، خود را نشان می­دهد (محمودی، ۲۰۱۳). سازمان بهداشت جهانی، سبک زندگی را الگوهای مشخص و قابل تعریف رفتاری می داند که از تعامل بین ویژگی­های شخصی، روابط اجتماعی، شرایط محیطی و موقعیت های اجتماعی- اقتصادی حاصل می­شود (چیو، رکروده و اسپیگلمن، ۲۰۰۸).

سبک زندگی را می توان به شیوه زندگی طبقات و گروههای اجتماعی گوناگون جامعه تعبیر کرد که در آن افراد با پیروی از الگوهای رفتاری خاص، باورها، هنجارها و ارزش­های اجتماعی ویژه یا انتخاب نمادهای فرهنگی و منزلتی خاص (نوع مسکن، محل سکونت و…) تاالگوهایی که مبتنی بر مولفه های مصرف کالاهای فرهنگی، فعالیت‏های فرهنگی (کتاب،مجله و…)هنری (فیلم، موسیقی و …)و نحوه گذراندن اوقات فراغت هستند، تعلقات خود را نسبت به آن به نمایش می­گذارند (کردی و هادیزاده، ۱۳۹۱؛ فتحی آشتیانی و جعفری کندوان، ۱۳۹۰).

همچنین تورچه (۲۰۱۲)، بر این باور است که سبک زندگی کردارهایی هستند که به جریان عادی زندگی روزمره تبدیل شده اند.جریان هایی که در لباس پوشیدن، غذا خوردن و شیوه های کنش جلوه می کنند؛ چنین رفتارهایی بازتاب کننده هویت­های شخصی، گروهی و اجتماعی است. وی از اشکال منتخبی از مصرف گرایی سخن می گوید که سبک زندگی افراد را مشخص می کند و متضمن انتخاب انواع خاصی از غذا، پوشاک، مسکن، اتومبیل، عادات کاری، اشکال گوناگون تفریح یا فراغت و انواع دیگری از رفتار منزلت جویانه است که با این حال، توسط موقعیت اجتماعی افراد و امکان و میزان دسترسی آنان به منابع اقتصادی و فرهنگی مشروط می شود.

سؤالات بسیاری در زمینه­ی سبک زندگی مطرح است. برخی از این سؤالات از این قرارند: سبک زندگی چیست؟ چگونه کار می­کند؟ آیا سبک زندگی افراد را می­توان یافت؟ فرد چگونه سبک زندگی خود را انتخاب می کند؟ چه زمانی فرد می تواند آن را تغییر دهد؟ چه وقت نمی­تواند آن را تغییر دهد؟

مشخص شده است که افراد از سنین نخستین زندگی عقایدی درباره­ی چیزهایی که در زندگی­شان اتفاق می‏افتد، ایجاد می­کنند، این­که چه چیزی موفقیت است و چه چیزی شکست؟ درک و شناخت این امور تأثیر قابل ملاحظه­ای بر سبک زندگی افراد دارد (استین، ۲۰۱۵).

سبک زندگی در بسیاری از تظاهرات روان­شناختی فرد انعکاس دارد. آدلر، رویه و روش مشخص فرد در زندگی­اش را سبک زندگی نامید. در نوشته­های متعددی که از او بدست آمده، ایشان در طول عمر خود به طور مکرر عبارت سبک زندگی را با تعابیر گوناگون بکار برده است. او این مفهوم را به عنوان خود، شخصیت، فردیت، وحدت و یگانگی، شکل دهنده فعالیت­های خلاق فرد، شیوه­ی مواجهه با مشکلات زندگی­اش و نگرش فرد نسبت به زندگی بکار برده است (قربانعلی پور، ۱۳۸۴). هر فرد از اولین سال­های کودکی، قانون منحصر به فرد حرکت خودش را ایجاد می­کند. جهت این حرکت همیشه به سوی حل مشکلات زندگی خویش است. حرکت استوار فرد به سوی هدف شخصی، امنیت و مفهوم سبک زندگی محسوب می­شود.

آدلر سبک زندگی را به صورت عبارت زیر خلاصه می کند: عقیده ی عمومی که علاوه بر هدف، عقیده ی فرد در رد خویش، جهان و روش منحصر فرد تلاش برای رسیدن به این هدف در موقعیت خاص خودش را در برمی گیرد.سبک زندگی یکتای فرد، پلی است به سوی رسیدن به هدف شخصی (اکستین و کرن، ۲۰۱۵). سبک زندگی به موقعیت فرد در زندگی اشاره دارد و از آن به عنوان قانون حرکت نام برده است که احساس­های خود و دیگران را می­سازد. سبک زندگی را به عنوان الگوی منحصر به فرد تفکر، احساس و عمل که برای هر فردی یگانه است به کار برده­اند (صالحی، ۱۳۹۳).

آدلر (۱۹۶۴؛ به نقل از صالحی، ۱۳۹۳) اظهار داشت که هنگام بازشناسی واحد یک شخصیت در رابطه­اش با دنیای بیرونی، روان­شناسی فردی­نگر به طور بنیادی متعهد می­شود که شکل فعالیت خلاق فرد را شرح دهد که همان سبک زندگی است.

سبک زندگی پویا، پیش­رونده و خود آفریده است. درون یک جو خانوادگی منحصر به فرد، افراد اهدافی را تعیین می­کنند، به آن­ها برسند. حرکت به سوی این اهداف شکل الگوهای رابطه­ای را مشخص می­کند. آدلر معتقد هست که این الگوها هدفمند و قدرتمند هستند و به لحاظ منطق شخصی و نگرش­هایی که همیشه واضح نیستند، به آسانی بیان نمی­شوند. الگوهای رابطه­ای با اهداف شخصی، منطق محرمانه، نگرش­ها و جو خانوادگی ترکیب می‏شوند و سبک زندگی را می­سازند که به آن به عنوان دستور کار یا طرحی برای زندگی توجه می کنند (سویینی، دانیلس، منیکس و لیندایی، ۲۰۱۱).

نخستین سنگ بنای سبک زندگی هر فرد در سنین کودکی (در حدود ۵ سالگی) و در محیط خانوادگی نهاده می­شود و سایر جنبه­های زندگی تابع این سبک یا هدف نهایی است. کودک بنا به اقتضای نیازها و شرایط خاص محیط خانوادگی خود روش­های ویژه­ای را برای رسیدن به هدف­های خویش اتخاذ می­کند و به تدریج جزء صفات ثانوی وی درمی­آید.