نقش دانش به عنوان گرانبهاترین سرمایه هر سازمان طی دهه اخیر بسیار بیشتر شده است و موفق ترین سازمانها و شرکتها در دنیا شرکتهایی هستند که از گنج های نهفته در اذهان کارکنان خویش بهره بالاتری ببرند مانند شرکت های ساپ [۱] ، تولید گر نرم افزار که در سرمایه گذاری بازار بورس و لکس واگن را پشت سر گذاشته یا شرکت اینترنتی نت اسکیپ [۲] که از اپل پیشی گرفته و یا مایکروسافت [۳] متفکرترین کارخانه که شرکت های عظیمی مانند بوئینگ و کداک را به حاشیه می راند (مدیریت دانش – گیلبرت پروست ، علی حسین خواه ، ص ۱۲)

در حال حاضر ، بیشتر ارزش افزوده به دست آمده توسط سازمانها بوسیله دانش است نه تجهیزات و امکانات مادی سازمان چنانکه پروفسور سرشناس آمریکایی ، جیمز براین کوین[۴] اظهار می کند در خیلی از شرکت ها سه چهارم ارزش افزوده در انحصار دانش خاصی می باشد (کوین ۱۹۹۳[۵])

و چارلز هندی [۶] نظریه پرداز پیشروی مدیریت اعتقاد دارد  که ما هم اکنون در مرحله ای هستیم که ارزش سرمایه فکری شرکت اغلب چندین برابر دارائی مادی آن است (مدیریت دانش – گیلبرت پروست ص۱۳)

بنابراین مدیریت دانش یا هنر ایجاد ارزش افزوده ازاین سرمایه ناملموس به عنوان یک پارامتر بسیار تأثیر گذار از اهمیت و  ارزش ویژه ای برخورداراست. از سوی دیگر مدیریت مدارس جایگاهی است که در اتخاذ تصمیمات مختلف استفاده از مدیریت دانش و تجارب مکتسبه توسط سایر مدیران ضروری می باشد .

بسیاری از بزرگان علم مدیریت ، در تکامل مبحث مدیریت دانش موثر بوده و درا ارئه و ترویج آن تلاش زیادی نموده اند . که در میان آنان چهره های شاخصی همچون پیتر دراکر، پاول استراوس من و پیتر سنگه از آمریکا را می توان نام برد که با تمرکز بر روی سازمانهای یادگیرنده ابعاد فرهنگی مدیریت دانش را به وجود آورده اند. لئونارد بارتون دانشمند دیگری است که توانست کاوشهای قابل توجهی را در شرکت استیل چاپاول ارائه دهد ، شرکتی که مقالات و مستندات خود را با عنوان «بهار زیبا از دانش » و «ساختن منابع نوآوری »در مجله هاروارد بیزینس ارائه نمود .

آقای اورت راجرز[۷] در دانشگاه استانفورد با نفوذ در بحث نوآوری، تحقیقاتی را در سالهای ۱۹۷۱-۱۹۷۰ به انجام رسانید . و علاوه بر ایشان آقای توماس آلن نیز در همین سالها در موسسه تکنولوژی ماساچوست تحقیقاتی در خصوص انتقال اطلاعات و فناوری انجام داد. و در سال ۱۹۸۷ ، افزودن هوش بشری توسط آقای داواینگل بارت به جهان علم عرضه شد و توانست سریعا به عنوان یک نرم افزار گروهی و کاربردی ، توانمندی خود را در رابطه با سایر سیستمها و نرم افزارهای کاربردی نشان دهد .

در اواسط سال ۱۹۸۰ دانش به عنوان دارایی رقابتی میان سازمانها مطرح شد واستفاده و ترویج فن آوری رایانه موجب گردید تا مجموعه وسیعی از اطلاعات با حجم بالا در سازمانها ذخیره سازی و مورد بازیافت قرار گیرد که این خود یکی از عوامل مهم تلخیص اطلاعات مهم و کاربردی و خلاصه نمودن آنها به شکل کارکردی یا بهره مندی از پدیده ی دانش بود .سیستم مدیریت دانش به عنوان یک وسیله بیش منظوره [۸] توسط راب اکسینوودان مک کراکن مطرح گردید و سرانجام مثال برجسته طراحی های وب که در طول یک دهه به سیر شکل گیری مدیریت دانش کمک نموده است. در سال ۱۹۸۰ سیستمهای مدیریت دانش بر مبنای فعالیت های انجام شده در زمینه هوش مصنوعی و سیستمهای هوشمند توسعه یافت تا مفاهیم تازه ای با عنوان دانش اکتسابی مهندسی دانش و سیستمهای مبتنی بر دانش و هستی شناسی بر مبنای رایانه به جهان عرضه شد .

در سال ۱۹۸۹ جهت آماده سازی مدیریت دانش بر مبنای فن آوری مجموعه ای از سازمانها در آمریکا کار خود را آغاز نموده تا پیشگام بودن خویش را جهت منظور نمودن مدیریت دانش به عنوان سرمایه در سازمانها اعلام نمایند . و برای اولین بار مقالات و مطالب مرتبط با مدیریت دانش در نشریاتی همچون هاروارد بیزینس ، دانش سازمانی [۹]و نشریه مدیریت اسلون [۱۰] و سایر نشریات معتبر جهانی به چاپ رسیدند .

اولین کتاب پیرامون یادگیری سازمانی و مدیریت دانش در سال ۱۹۹۰ منتشر شد و می توان از کتاب «پنج اصل » پیتر سنگه و یا کتاب «انقلاب ارزش دانش » ساکایی به عنوان اولین کتابها نام برد . در همین سالها بود که تعدادی از شرکت های مشاوره ای کار خویش را پیرامون مدیریت دانش آغاز کرده و تعدادی از شرکت های معتبر آمریکایی ، اروپایی و ژاپنی برنامه های مدیریت دانش خود را نهادینه نمودند .

در سال ۱۹۹۱ در مراکز انتشاراتی مشهور مطالبی پیرامون مدیریت دانش به چاپ رسیدند که این در حالی بود که کتاب «قدرت فکر » تام استوارت در مجله پرطرفدار فورچون [۱۱] چاپ شد .

شاید بتوان گفت وسیع ترین کار تحقیقاتی پیرامون مدیریت دانش در سال ۱۹۹۵ توسط آقایان ای کوجیرو نافوکاو هیروتاکاتاکی شی در سازمان خلق دانش با عنوان «چگونه شرکتهای ژاپنی نوآوری و پویایی را به وجود می آورند ؟» انجام پذیرفته است (یاریگرروش ، ۱۳۸۲ ، ص ۳۸-۳۷)

در سال ۲۰۰۰ برای اولین بار دوره کارشناسی ارشد مدیریت دانش با حضور ۱۶۰۰ مدیر از سراسر جهان در دانشکده بازرگانی دانشگاه اپن یونیورسیتی [۱۲] انگلستان افتتاح و آغاز گردید .