مبانی نظری و پیشینه پژوهش مدیریت زمان (فصل دوم)

.

مبانی نظری و پیشینه پژوهش مدیریت زمان در ۳۰ صفحه ورد قابل ویرایش با فرمت doc

.

.

.

توضیحات: فصل دوم

• همرا با منبع نویسی درون متنی به شیوه APA جهت استفاده فصل دو
• توضیحات نظری کامل در مورد متغیر
• پیشینه داخلی و خارجی در مورد متغیر مربوطه و متغیرهای مشابه
• رفرنس نویسی و پاورقی دقیق و مناسب

• منبع :                           دارد (به شیوه APA)
• نوع فایل:                      WORD و قابل ویرایش با فرمت doc

قسمتی از مبانی نظری متغیر:

مفهوم زمان

زمان، این لغت در عربی و پارسی مشترک است. در پهلویZaman ، در ایران باستان Jemana، در زبان آرامی Jamna، در ارمنی Zhamanak، در سریانی Zabna و در عربی Zaman آمده است (خاکی، ۱۳۹۲). در مورد زمان و مفاهیم آن سخن بسیار گفته شده است، از یک سو معنای حقیقی زمان، مفهومی غیرقابل درک و دستیابی به معنای واقعی آن بسیار سخت می­باشد و از سوی دیگر آنچه ما آن را زمان می­نامیم در حقیقت وقتی است که در اختیار داریم، چون در کره زمین زندگی می­کنیم و شرایط خاصی بر آن حاکم است، لذا گذشت زمان با توجه به تغییرات حرکت وضعی و انتقالی کره زمین اندازه­گیری می­شود (جواهری زاده، ۱۳۸۸).

 از دیدگاه فلاسفه نیز یکی از قدیمی­ترین مباحث فلسفی مسأله ماهیت زمان بوده است. فیلسوفان گوناگون در تلقی از زمان اختلاف نظر دارند. بعضی از فلاسفه می­گویند: زمان امری موهوم است و وجود ندارد, بعضی می­گویند: زمان عبارت از فلک الفلاک است، عده­ای گویند: زمان مطلق حرکت است. ارسطو، فارابی و ابن سینا نیز زمان را مقدار حرکت فلک اعظم می­دانند (خاکی، ۱۳۹۲). در کتاب­های فلسفی انواع مختلفی برای زمان مطرح شده است، از جمله: زمان حاضر، زمان حدوث، زمان حرکت، زمان حقیقی، زمان عدم، زمان عمومی، زمان ممتد، زمان همگانی و غیره (جواهری زاده، ۱۳۹۳). مفهوم زمان در گذر تاریخ تحولات مهمی را پشت سر نهاده است، می­توان گفت بشر زمان در اختیار خود را به پنج فعالیت مهم زیر اختصاص داده است: وقتی برای زنده ماندن، وقتی برای بهبود شیوه­های تأمین نیازهای اولیه، وقتی برا ی آموزش تخصصی، وقتی برای سیر در آفاق و انفس، وقتی برای درک و فهم طبیعت و زندگی. درفرهنگ آکسفورد، زمان به عنوان تمام روزهای گذشته، حال و آینده تعریف می­شود و فرهنگ وبستر زمان را کل دوران هستی جهان شناخته شده یا انسانیت می­داند. بنابراین زمان ابعاد گسترده­ای به خود می­گیرد که در بسترتاریخ و گذران زندگی شاهد بسیاری از مسائل و تحولات و تغییرات بوده و می­باشد و به رغم تمام مسائل به راه خود ادمه می­دهد (جواهری زاده، ۱۳۹۳).

چونگ (۱۳۷۲؛ به نقل از جواهری زاده، ۱۳۹۳) می­گوید امروزه جهان مشحون از چیزهای گرانبهاست، خانه، زمین، اموال و غیره، اما پرارزش­ترین آنها زمان است. اتلاف وقت حتی از هدر دادن پول هم اسفناک­تر است، زیرا شما همیشه قادر به تحصیل پول خواهی بود اما زمان هرگز باز نمی­گردد. در واقع زمان پدیده­ای لغزنده، فرَار، غیرمحسوس و ناپایدار است. زمان سرمایه­ای است بی­شکل و بی­وزن که باید آن را حس کرد و به دام انداخت. پس می­توان گفت زمان سرمایه­ای محدود اما دست­یافتنی و مهارکردنی است (کلاسنز، وان ارده، روته و رو، ۲۰۱۳).

۲-۴-۲- مدیریت زمان

  مدیریت زمان بیش از اداره فعالیت­ها در طول زمان است، مدیریت زمان مدیریت خود است. مدیریت خود درست مانند مدیریت چیزهای دیگر است، مدیریت زمان شامل مهارت­های برنامه ریزی، سازماندهی و کنترل کردن است (جواهری زاد، ۱۳۹۳). لاکین (۱۹۷۳) می­گوید: مدیریت زمان یعنی فرایند تعین نیازها، گزینش هدف­ها برای وصول به این نیازها، تعین اولویت­ها و برنامه ریزی تکالیف به منظور حصول به این اهداف. برایدل  (1986) نیز می­نویسد مدیریت زمان یعنی مشخص نمودن نیازها و خواسته­ها، طبقه­بندی آنها براساس اولویت­ها و اختصاص زمان و منابع مورد نیاز به آنها. مدیریت زمان را می­توان مانند وسیله نقلیه­ای در نظر گرفت که می­تواند انسان را از جایی که هست به جایی که می­خواهد برسد، حمل کند. مدیریت زمان یک دیسیپیلین شخصی است که وقتی انسان با آن احاطه پیدا می­کند، می­تواند آنچه را می­خواهد به دست آورد

 . Oxfored

 . Webster

 . Choong

 . Briddell

 . Discipline