پکیج (پروتکل) خانواده درمانی به شیوه شناختی رفتاری

پکیج (پروتکل) خانواده درمانی به شیوه شناختی رفتاری در ۶۴ صفحه ورد قابل ویرایش با فرمت doc

توضیحات پکیج (پروتکل) درمانی آموزشی روانشناسی

آماده سازی در ۱۶ جلسه درمانی

طراحی شده به صورت آموزش گروهی

آماده شده در بیش از  64  صفحه به صورت جامع (فونت B lotus)

دارای شرح جلسات به صورت کامل جهت اجرا (تمام جلسات به صورت مفصل شرح داده شده است)

دارای رفرنس معتبر و به شیوه    APA

نمونه ای از جلسات درمانی و مبانی نظری پکیج مورد نظر:

جلسه اول: ایجاد ارتباط اولیه، بیان اهداف، روش کار و بررسی مشکلات موجود در بین اعضای خانواده، تعامل و تعیین هدف.

مراحل اولین جلسه خانواده درمانی به شرح زیر است:

مرحله آشنایی که همان سلام و استقبال و کمک به احساس راحتی اعضای خانواده است

مرحله بیان مشکل که طی آن مشکل عنوان شده بررسی می شود

مرحله تعامل که در آن اعضای خانواده به گفتگو با یکدیگر دعوت می شوند

مرحله تعیین هدف یعنی وقتی از اعضای خانواده خواسته می شود دقیقاً تغییرات مورد انتظار خود را تصریح کنند. جلسه با تعیین قرار جلسه بعدی با تمام یا بعضی از اعضای خانواده خاتمه می یابد

مرحله آشنایی: تمام اعضای خانواده باید در تمام مراحل طول جلسه و خصوصاً در مرحله آشنایی عملاً شرکت کنند. افراد باید هرجا و هر طور که مایل هستند، بنشینند. نشستن در جلسه نباید به گونه ای باشد که یکی بر دیگری برتری داشته باشد و حتی محل استقرار درمانگر نباید به گونه ای باشد که او را از دیگران جدا، متمایز و برتر جلوه دهد. نشست حلقوی مورد تأکید است. درمانگر باید بعد از معرفی خود، با تک تک اعضای خانواده صحبت کند و با آنها آشنا شود. آنچه مهم است پی بردن به عکس العمل پاسخ هر یک از اعضا برای مشخص شدن وضعی است که همه آنها در آن دخیل و مهم اند. اگر یکی پیش از وقت شروع به صحبت درباره مشکل کرد، درمانگر باید او را متوقف کند تا این که مختصر آشنایی با تک تک اعضای خانواده حاصل شود.

مرحله طرح مشکل: جلسه تا اینجا برخورد اجتماعی با افراد خانواده است که می تواند کاملاً خلاصه باشد و حتی چند دقیقه طول بکشد. درمانگر از اعضای خانواده می خواه د که به صورت انفرادی نظر خود را به طور مستقیم درباره مشکل یا مشکلات خود بگویند. بهتر است درمانگر با تمام اعضای خانواده برخورد یکسانی داشته باشد و طوری وانمود کند که انتخاب اولین شخص مورد خطاب تصادفی بوده است، ارائه راه حل برای مشکل آسان تر خواهد بود.

در این مرحله درمانگر باید آشکارا بر مشکل یا مشکلات مطرح شده توسط افراد خانواده تمرکز یابد او هنگام گوش دادن به مشکل نباید هیچ تعبیر و تفسیری بنماید که باعث شود گوینده را به گونه متفاوتی ببیند. همچنین نباید در این مرحله اندرزی بدهد، حتی اگر از او درخواست شود  درمانگر فقط به دقت به مشکلات مطرح شده گوش کرده و سعی می کند مشکل یا مشکلات مش ترک افراد خانواده را در ذهن خود نگاه دارد، بدون اینکه عکس العملی نشان دهد، اگر فردی از خانواده زیاد حرف می زند و صحبت های دیگران را قطع می کند، او باید با مداخله امکان ادامه صحبت را به شخص اول برگرداند و همه باید نوبت داشته باشند. هم چنین درمانگر هنگام شنیدن مشکلات باید عمل افراد را نیز مشاهده کند.

مرحله تعامل: پرسش راجع به مشکل دو مرحله دارد. مرحله اول کسب نظر همگان است.

مرحله دوم آن است که اعضای خانواده را به گفتگوی متقابل راجع به مشکل یا مشکلات مشترک خود بکشانیم و مثلاٌ از آن ها بخواهیم در مورد ریشه ها و علل تعارضات خود با یکدیگر گفتگو کرده و سعی کنند راه حل های عملی و منطقی برای حل این مشکل پیدا کنند. در اینجا, سعی می شود که افراد را به شنیدن سخنان یکدیگر و نیز توجه به راه حل های ارائه شده، ترغیب نمود. در این مرحله درمانگر نباید مرکز گفتگو باشد. او به عوض اینکه شخصی باشد که تک تک اعضای خانواده با او صحبت کنند، باید آنها را به طرف صحبت هرچه بیشتر با هم سوق دهد.

وقتی نظر افراد خانواده راجع به مشکل ابراز شد، اختلافات هم بروز می کند. لذا، او باید هم چنان مسئول و مراقب آنچه واقع می شود باشد. او باید مراقب باشد که قبل از تمام کردن مرحله اول مانع از شروع گفتگوی متقابل اعضای خانواده با یکدیگر شود. زیرا این کار ممکن است باعث گره خوردن مشکل و اختلاف نظر دو فرد خاص از اعضای خانواده شود. از طرفی درمانگر باید در مرحله تعامل و زمانی که دو نفر با هم در حال صحبت کردن هستند، برای وارد کردن شخص سوم در گفتگو آماده باشد. بهتر این است که همه با همدیگر صحبت کنند.

مرحله تعیین هدف و تغییرات مطلوب: بسیاری از مشکلات اعضای خانواده پس از روبرو شدن آنها با یکدیگر به وضوح روشن می شود. با این حال در این مرحله مهم است که افراد با بیانی روشن و مستدل تغییرات مورد انتظار خود را از برنامه درمان اظهار کنند. این کار به تک تک افراد کمک می کند که روی موارد مهم تمرکز کنند تا در مجموع خطوط اصلی اهداف درمان خانوادگ ی مشخص شود. در این مرحله باید تمرکز روی مشکلات عمومی خانواده باشد. گاه یکی از اعضای خانواده مشکلی را بیان می کند که واقعاً مشکل نیست، اما او به دلیل نداشتن تجربه کافی فکر می کند که مشکل است. لذا درمانگر ناچار است به عوض کار درمانگری به معنای متداول آن صرفاً نقش یک ناصح عاقل را بازی کند. پس از تعیین اهداف می توان اولین جلسه را با قرار جلسه بعد خاتمه داد.