از دلاكروا تا نئوامپرسیونسیم

در این پیشگفتار ابتدا ما خلاصه ای از زندگی نامه دلاكروا ، نقاش برجسته كه در 30 آوریل 1798 میلادی به دنیا آمد، می پردازیم و دلاكروا هنرش را از مادرش به ارث برد و با اینكه وی در دوره نوجوانی پدر و مادر خود را از دست داد وی هیچگاه خود را در این راه گم نكرد و به جنگ های آفریقا رفت و شاهكارهای متعددی خلق كرد و آثار معروف او قتل عام كیوس ، فاجع سیو، آزا

فهرست

عنوان صفحه

پیشگفتار

مقدمه………………………………………………………………………………………………………….. 1

فصل اول : كلاسیك و رمانتیك

هنر اوزن و لاكروا ………………………………………………………………………………………… 3

هنر كلاسیك و دموكراسی……………………………………………………………………………… 5 رمانتیك 8

نئوكلاسیك …………………………………………………………………………………………………. 10

رمانتیك در برابر كلاسیك …………………………………………………………………………….. 13

مقایسه كلاسیك و رمانتیك……………………………………………………………………………. 14

فصل دوم : رئالیست و ناتورالیست

گوستا و كوربه …………………………………………………………………………………………….. 21

ژان فرانسوا میله……………………………………………………………………………………………. 23

انور دمیه……………………………………………………………………………………………………… 25

نانوتورالیست……………………………………………………………………………………………….. 28

فصل سوم : امپرسیونیسم و تئوامپرسیونسیم

امپرسیونسیم…………………………………………………………………………………………………. 36

امپرسیونسیم در سینما و عكاسی……………………………………………………………………… 42

پیدایش نئوامپرسیونیسم…………………………………………………………………………………. 43

نئوامپرسیونسیم…………………………………………………………………………………………….. 47

فعالیت های وان گوگ ………………………………………………………………………………….. 53

نظریه سینیاك……………………………………………………………………………………………….. 54

نتیجه گیری ………………………………………………………………………………………………… 58

فهرست منابع ………………………………………………………………………………………………. 60

شرح كار عملی

تصاویر كار عملی

پیشگفتار

در این پیشگفتار ابتدا ما خلاصه ای از زندگی نامه دلاكروا ، نقاش برجسته كه در 30 آوریل 1798 میلادی به دنیا آمد، می پردازیم و دلاكروا هنرش را از مادرش به ارث برد و با اینكه وی در دوره نوجوانی پدر و مادر خود را از دست داد وی هیچگاه خود را در این راه گم نكرد و به جنگ های آفریقا رفت و شاهكارهای متعددی خلق كرد و آثار معروف او قتل عام كیوس ، فاجع سیو، آزادی و رهبر مردم از آن جمله است. در هنر كلاسیك آزادی اندیشه و فراگیری دموكراسی ظاهراً هرگز با خشونت و انتظام سازگار نیست و رابطه پس طبیعت گرایی و انتزاع در هنرهای تجسمی عصر كلاسیك حتی از آنچه در نمایشنامه می بینیم پیشرو و بارزتر است.

رمانتیك جنبشی است كه در اواخر دوره هیجدهم و اوایل سده نوزدهم فسخ و شكل گرفت، رمانتیسم بیشتر گرایش ذهنی ارائه می دهد تا مجموعه ای روش های سبك شناسنامه و بیشتر با بیان ایده ای مرتبط است و نوكلاسیك را باید نهفتی بر پسندی هشیارانه دانست كه در سده هیجدهم واكنشی انزجار آمیز علیه افرط گریها و هنر نماییهای باروك دارد و كلاسیسم هنری است بر مبنای اصول و الگوهای ریشه یافته از دوران باستان، و این اصطلاح در برابر هنر رمانتیك است و ویژگی رمانتیك از رشد دادن به جنبه های اجتماعی بود. رئالیسم یكی از جنبش های هنری و ادبی سده نوزدهم است كه در فرانسه به وجود آمد و داده رئالیسم یعنی طبیعت گرایی می باشد. و از هنرمندان این سبك می توان از ژان فرانسوامیله، انوره دمیه گوستا و كوربه نام برد. و پس از رئالیسم به ناتورالیسم می پردازیم كه ناتورالیسم یا طبیعت گرایی كه زمزمه های آن در نیمه دوم قرن نوزدهم به گوش می رسد كه ناتورالیسم یعنی طبیعت برای گونه كه به نظر می آید بازنمایی می شود و طبیعت گرایی مفهومی متضاد با چكیده نگاری است. و واژه امپرسیونیسم كه در بهار 1874 گروهی از هنرمندان فرانسوی به نام هنرمندان گمنام كه آثارشان را به نمایش گذاشته بودند و سبك امپرسیونیسم بیشتر یك نقاشی نبوده بلكه رویكرد نوین به هنر و زندگی بوده و آثار امپرسیونیست ها تغییرگذرا و ناپایدار در طبیعت بود و نخستین كسی كه همراه گروه در سال 1874 به سالن رسمی وفادار ماند مانه بود و نقاشی امپرسیونیسم در آغاز با گنگی و تمسخر مواجه شد و نقاشان این سبك عبارتند از : یوگن بودین و استیتس لپین هلندی این جنبش هستند و امپرسیونیسمها با داستان پردازی به شیوه معمول در سینما مخالف بود و هنر نئوامپرسیونیسم در ایتالیا پا گرفت و هنرمندانی نظیر مگانتینی- پ
رویاتی و موربلی به آنها پیوستند. نئوامپراسیونیسم نهضتی است كه سینیاك و نقاشان دیگری آن را تشكیل داده اند و در اینجا به فعالیت های وان گوگ و نظریه های سینیا پرداخته ایم مانند تركیب رنگ مایه در چشم و تفكیك عناصر مختلف رنگی موضعی و رنگهای روش و

غیره كه در مطالب می خوانید می باشد.

كار بسیار دشوار اما رسیدن به مقصود برایم شیرین و گوارا بود. در اینجا جا دارد از همكاری صمیمانه مدیر گروه محترم آقای اتحادی و استاد بزرگوارم آذرنوش گیلانی یاد كنم كه با پذیرش موضوع پایان نامه اینجانب ، مرا در پیشرو این راه یاری رساندند و از هیچ كمكی فروگذار نكردند. امید كه توانسته باشم حق این عزیزان را ادا نمایم.

مقدمه

از ویژگی های عالم این است كه پیوسته تغییرات و تحولاتی در آن رخ می دهد و با تحقیقات و پژوهش های تازه كه از دیدگاههای مختلف درباره زمینه های هنری انجام می گیردد. اطلاعات بیشتر و مدارك بهتری بدست میرسد. بدین جهت همواره ضروری است بر آنچه كه قبلاً گفته یا نوشته شده مروری تازه انجام گیرد و با اطلاعات جدیدی تكمیل گردد. تحقیق حاضر كه از نظر خوانندگان محترم می گذارد، دارای همین ویژگی و خصوصیت است كه درباره مهمترین سبك ها و روش های نقاشی بحث می كند كه در جهان هنر بوجود آمده و در حال تغییر و تحول گردیده همگی بر این مطلب توافق دارند كه تغییر و تحول نقاشی خصوصیات اجتماعی ، سیاسی، علمی و فرهنگی جامعه بوده، شكل و محتوی آثار، هماهنگ با آن ، موجبات پیدایش این سبك ها گردید و این روش های هنری را تشكیل داده است.

در این تحقیق سعی بر این شده كه مختصری در مورد زندگی نامه نقاش برجسته رمانتیسم و سبك های رمانتیك ، نوكلاسیك ، رئال و ناتورالیسم ، امپرسیونیسم و نئوامپرسیونیسم و آثاری چند از هنرمندان این سبك ها را برای شما عزیزان و علاقمندان به هنر و نقاشی نمایش داده باشیم.

برخی از مطالب این كتاب بصورت مقاله و كتابچه و با استفاده از اینترنت و چند كتاب جامع گردآوری شده است.

فصل اول

كلاسیك و رمانتیك

«فردریك اوژن دلاكروا» نقاش معروف فرانسوی (1863 م)

فردریك اوژن دلاكروا ، نقاش برجسته فرانسوی در 30 آوریل 1789 میلادی در اطراف پاریس به دنیا آمد استعدادهای هنری خود را از مادرش به ارث برد. وقتی كه اوژن از دایی خود هدیه ای شامل یك جعبه مداد رنگی گرفت، برای كشیدن نقاشی تحریك شد و وارد این هنر گردید. او هر چند در نوجوانی پدر و مادرش را از دست داد و دچار تنگ دستی شد، اما از تلاش دست برنداشت و اولین نمایشگاه نقاشی خود را در سالن پاریس در معرض نمایش قرار داد. در این هنگام مردم او را مسخره می كردند، ولی منتقدین آثار دلاكروا را آثاری بدیع به حساب اوردند. در مدت كوتاهی هنر، او شناخته شد و در مورد استقبال قرار گرفت. او از جوانی به مرض مالاریای مزمن دچار بود و این مرض در حلول عمر دلاكروا، او را رها نكرد ولی با این وجود همچنان كار می كرد و آثار متعددی خلق می نمود. دلاكروا مدتی نیز برای الهام از مناظر طبیعی به قلب جنگ های آفریقا رفت و شاهكارهای معروفی رسم كرده، وی عقیده داشت كه كار كردن منتهای لذت و هیجان در زندگی اوست. او از سحرگاه تا دیرهنگام بدون توقف كار می كرد و هنگامی كه از لذت كار و هیجانش فرو نشست با خواندن قطعه شعری، نفس تازه می كرد. دلاكروا دارای آثار معروفی است كه قتل عام كیوس، فاجع سیو ، آزادی و رهبر مردم از آن جمله است. آثار او اكنون در موزه های بزرگ دنیا در معرض تماشای مردم است. فردریك اوژن دلاكروا سرانجام در سیزدهم اوت 1836 م در 38 سالگی در گذشت. منتقدین هنری، او را یكی از افتخارات ملی فرانسه می دانند.

شکل 1 : تابلو : آزادی راهبر مردم ، اثر اوپن دلاکروا

شکل 2 : بازماندگان کشتی مدوس، اثر: تئودور ژریکو، (19-818م) ، اندازه تابلو 716 × 49 سانتیمتر ، موزه لوور، نقاشی رنگ و روغن روی بوم.

هنر كلاسیك و دموكراسی

هنر كلاسیك یونان ما را در برابر مسئله اجتماعی دشواری قرار می دهد. آزادی اندیشی و فردگرایی دموكراسی ظاهراض هرگز با خشونت و نظم و انتظام اسلوب كلاسیك سازگار نیست. در حقیقت همانطور كه بررسی مشروح امر هم نشان می دهد. آتن عصر كلاسیك آنقدر هم ادعا می شود دموكرات نبود و هنر كلاسیك آن نیز به اندازه ای كه می پندارند دقیقاً «كلاسیك» نیست. نخست انكه قرن پنجم پیش از میلاد در تاریخ هنر یكی از اعصاری است كه در عرصه گرایش به طبیعت مهمترین و بر بخش ترین فیروزیها را داشته است. این امر نه فقط در مورد اسلوب كلاسیك مجسمه ها و حجاریها المپیا و آثار هنری مورون صادق است.[1]

رابطه بین طبیعت گرایی و انتزاع

رابطه بین طبیعت گرایی و انتزاع در هنرهای تجسمی عصر كلاسیك حتی از آنچه در نمایشنامه می بینیم بیشتر و بارزتر است. در هنر اخیر الذكر ، تراژدی با آن گرایش شدیدی كه به شكل دارد، فرم علی حده ای از هنر طبیعت گرایش تقلیدی را تشكیل می دهد و طبیعت گرایی تراژدی «طرح» داستان باید منطقاً متحمل باشد و شخصیتهای داستان را از نظر روانی قابل قبول. اما در هنرهای تجسمی و ترسیمی همین عصر، عناصری كه موضوعی عمده كار را تشكیل می هند زشت و عادی و مبتذل و بی اهمیتن
د. برای مثال، در آرایشهای سنتوری معبد زئوس در المپیا، كه عده بناهای اوایل هنر كلاسیك است. پیرمردی شل و ول ، و یكی از افراد مردم تسالی را می بینیم كه هیأت زنگیان تصویر شده است.

زندگی حاكم بر دموكراسی

شیوه زندگی حاكم بر دموكراسی یونان دیگر پویایی و جنبشی فوق العاده یافته و چنان فارغ از تعصبات و سنتهای خشن است كه از عهد دیرینه سنگی به این طرف نظیر و مانند ندارد. كلیه محدودیت های خارجی و نیز محدودیت هایی كه نهادهای اجتماعی برآزادی فرد اعمال می كردن اكنون همه از میان رفته و موقوف گشته حال دیگر از جباران و خودكامگان و روحانیت موروثی و معبد خود رأی و كتب مقدسه یا احكام مقدس آشكار یا نهان و انحصارهای اقتصادی یا محدودیت هایی كه بر آزادی رقابت اعمال می گردید، نشانی نیست. دیگر زمینه برای ظهور هنری دنیوی و آمیخته با شادی زندگی، با احساس شدید نسبت به لحظات گذرا، مساعد است.

شکل 3 : نقاشی : ناپلئون اول بر تحت امپراتوری

اثر : الگو (1806 میلادی)

اندازه : 259 × 162 سانتیمتر، موزه لوور پاریس

شکل 4 : سوگند هوراس: اثر پاک لویی داوید (1784م)

موزه لوور پاریس. اندازه 25/4×30/3 سانتیمتر

رمانتیك

نام جنبشی هنری كه در اوار سده هیجده و اوایل سده نوزدهم میلادی نضح و شكل گرفت. رمانتیسم به قدری جلوه ها و نمودهای متنوعی دارد كه ذكر یك توصیف واحد برای آن غیر ممكن است. اما موضوع اصلی آن اعتقاد به ارزش تجربه شخصی و فردی است، در واقع رمانتیسم واكنشی بود و مقابل خردگرایی عصر روشنگری و نظم سبك نئوكلاسیك. هنرمند رمانتیك ارزش های شهودی و غریزه ی را مورد كاووش قرار می­دهد. گفتمان اجتماعی نئوكلاسیم را كه صور مختلف آن به حلور فراگیر رایج بود، دگرگونی می كند و نوعی تجربه شخصی تر را جایگزین آن می سازد. هگل، فیلسوف بزرگ آلمانی در «در سگفتاریی درباره زیبا شناسی» نوشت، در هنر فیلسوف بزرگ آلمانی در «سگفتاریی درباره زیبا شناسی» نوشت، در هنر رمانتیك فرم را ایده درونی ماده ای كه این هنر مدعی بازنمایی آن است، تعیین می كند. رمانتیسم عموماً به عنوان آنتی كلاسی سیسم شناخته می شود و هر دو مفهوم نیزگاه به معنای كلی برای تشریح كثری كه در گرایشات هنری هر عصری قابل تشخیص است به كار برده می شود. براین اساس را فائل را می توان به عنوان هنرمند كلاسیك شناخت، در حالی كه نقاش معاصر وی یعنی جیور جونه را هنرمندی رمانتیك با این وجود هر دو هواخواهان رمانتیسم و كلاسی سیسم از این نظر كه به ایده های آرمانی پس از ایده های واقی اهمیت می دهند، و به اشتراك دارند، هر دو سبك مفاهیمی از افتخار ، شكوه، وقار و برتری را در بر دارند اما در حالی كه ممكن است هنر كلاسیك «ایده قابل حصولی» برای انطباق انسان با اجتماعی برسد و چنین جامعه ای را به نحوه منتظم برای وی فراهم سازد. از آن سو رمانتیسم «دست نایافته» را مجسم می كند.

رمانتیسم بیشتر گرایش ذهنی ارائه می دهد تا مجموعه ای از روش های سبك شناسی و بیشتر با بیان ایده ای مرتبط است كه منشأ در قالب سخن دارد تا قالب بصری. از این رو رمانتیسم خود را با سهولت بیشتری در موسیقی و ادبیات بیان می كند تا هنرهای بصری، زیرا مفهوم لایتناهی و تعالی، مفهوم نیروهایی كه فراتر از مرزهای خرد می روند. ضرورتاً باید مبهم باشند. یعنی بیشتر ذهنی باشد تا محسوس آن گونه كه در نقاشی و مجسمه سازی مصداق دارد. بنا به توضیحات ارائه شده، تعجبی نیست كه هنرمندان بیشتر اول رمانتی بسیار متنوع و متمایز از هم باشند. هنرمندانی چون بلیك و ترنز در بریتانیا، دلاكروا- گریكولت در فرانسه كاسپر داویر فردریش و را نگه در آلمان، جنبشی كه این هنرمندان بخشی از آن بودند، در اواسط سده نوزدهم خاموش شد، ولی روح رمانتیسم در مفهومم وسیع تر آن به حیات خود ادامه می دهد و جلوه ای است از شوش علیه محافظ كاری ، میانه روی و ریا كاری و تأكیدی است بر اولویت تخیلی در تجربه هنری.

نوكلاسیك

نوكلاسیك را باید نهضتی هنری مبتنی بر پسندی هشیارانه دانست كه در نیمه دوم سده هیجدهم از یك سو همچون واكنشی انزجار آمیز علیه افراط گریها و هنرنماییهای با روك متأخر ، همچنانكه سبكسریهای و ظرافتكاریهایش از اندازه روكو كو، و از سوی دیگر چون گرایشی اشتیاق انگیز نسبت به والامنشی و اعتدال آرامبخش «هنر باستانی یونان و روم» رویش و رواج یافت.[2]

از حدود 1760 به بعد اثر اشاعه افكار «سیاسی- اجتماعی» و معتقدات اخلاقی نوظهور، كه از یك جهت راه بر انقلاب كبیر فرانسه می گشود. از جهت دیگر آن جامعه اشرافی ملك را كه از تجمل بر روی باروك و زیورگری روكوكو پشتیبانی می كرد، محكوم به فنا می شمرد. ذوق عمومی روی از هنر رایج زمان برتافت و بازگشت هنر كلاسیك هنر كلاسیك را با آغوش باز پذیرفت.

كاوشهای به عمل آمده در هر كولانئوم [1737 میلادی] و پمپئی [1747] و میدان عمومی رم و پرستشگاههای یونانی مكشوف در پستوم [شهر باستانی در ساحل جنوبی ایتالیا] اذهان را در نیمه دوم سده هجدهم متوجه ضوابط و تناسبات و زیباییهای هنر باستانی ساخت، به خصوص كه گزارش مشروح آن كاوشها و پژوهشها درباره عموم تمدن های كهنسال در مجلد ات نفیس با تصاویر عالی به چاپ رسیده و مورد استقبال شایان قرار گرفته بود، از جمله مدارك باستانی مصر وا ترورویا و یونان و روم و سرزمین گولها اثر كنت كیلوس فرانسوی [1567]، و دیگر شكوه شهر رم [1756] نوشته پیرانزی، و دیگر آثار باستانی آتن [1762] تألیف «استورات» و «روت» انگلیسی.