اصل تشویق و تنبیه در مدیریت علوی
اصل تشویق و تنبیه در مدیریت علوی
| دسته بندی | مدیریت |
| فرمت فایل | docx |
| حجم فایل | 9 کیلو بایت |
| تعداد صفحات | 10 |
خداوند متعال نیز در كتاب ارزشمند قران ، بارها به این نكته اشاره فرموده است كه خوب و بد یكسان نیستند و باید بین آنها تفاوت قائل شد . از جمله در آیات زیر :
ـ بگو ای پیامبر ، آیا كور و بینا با هم مساویند ؟
ـ بگو ای محمد ، پلید و پاكیزه یكسان نیستند ؟
ـ اصحاب جهنم و اصحاب بهشت یكسان نیستند ؟
ـ خداوند مجاهدان را بر نشستگان برتری داده است .
ـ آیا تاریكیها و روشنایی را مساوی می‌دانی ؟
ـ آیا كسانی كه می‌دانند با كسانی كه نمی‌دانند ، برابرند؟
چنانچه ملاحظه می‌شود ، خداوند در این آیات ،یك نوع مرز بندی بین افراد شایسته و افراد ناشایست ایجاد نموده است و آنان را از یكدیگر متمایز ساخته است .
امام علی (ع) نیز این نكته دقیق مدیریتی و تربیتی را در دستورالعمل معروف خود به مالك اشتر گنجانده و می‌فرماید : « ای مالك ، هرگز نباید نیكوكار و بدكار در نزد تو یكسان باشند كه همانا چنین حركتی ، نیكوكاران را در نیكی كردن ، بی رغبت و تبهكاران را به بدكاری وا می‌دارد . بلكه با هر كدام از آنان ، متناسب با آنچه انجام داده‌اند ، برخورد نما »
از این رهنمود ارزشمند امام ، چند نكته مهم مدیریتی به دست می‌آید :
1- تشویق و تنبیه ، لازمه مدیریت و زمامداری است .
مطالب زیر را حتما بخوانید:
قوانین ارسال دیدگاه در سایت