ایجاد حداکثر توان عصبی- عضلاتی

ایجاد حداکثر توان عصبی- عضلاتی

ایجاد حداکثر توان عصبی- عضلاتی

چکیده

این مجموعه بررسی ها، تمرکزش را بر روی مهمترین نفش عصبی- عضلاتی در بسیاری از تمرین های ورزشی قرار می دهد که عبارتند از: توانایی برای ایجاد حداکثر توان ماهیچه ای می باشد. بخش1، که در ارتباط با موضوعات جدید طب ورزشی منتشر شد، تمرکزش را بر روی عواملی قرار می دهد که حداکثر تولید توان را تحت تاثیر قرار داده در حالی که بخش 2 به بررسی کاربردهای عملی این یافته ها با مد نظر قرار دادن تحقیقات علمی مربوطه به افزایش برنامه های تمرینی می پردازد که به موثرترین روش، تولید توان حداکثر را بالا می برد. توانایی برای ایجاد توان حداکثر در طی توانایی های حرکتی پیچیده دارای اهمیت برجسته ای برای عملکرد ورزشکاران موفق در بسیاری از ورزش ها می باشد. مسئله مهمی که دانشمندان با آن روبرو می باشند، گسترش برنامه های تمرینی موثر و کارامد می باشد که باعث بهبود تولید توان حداکثر در حرکات فعال و چند مفصلی می باشد. چنین تمرین هایی به نام تمرین قدرتی با در نظر گرفتن اهداف این بررسی می باشد. اگرچه تحقیقات بیشتری به منظور دستیابی به درک بیشتر تکنیک های تمرینی بهینه برای ایجاد توان حداکثر در حرکات خاص ورزشی و پیچیده و مکانیسم های دقیق متناسب، مورد نیاز می باشد، چندین نتیجه کلیدی از این بررسی حاصل می گردد. ابتدا اینکه، ارتباط بنیادینی بین استقامت و توان وجود داشته، که نشان می دهد فرد بدون اینکه درابتدا دارای نسبتا قوی باشد، نمی توانند سطح بالایی از توان را بدست بیاورند. بنابراین بالا رفتن و حفظ توان حداکثر، زمانی که افزایش بلند مدت توان را مد نظر قرار می دهیم، مهم می باشد. دوم اینکه مد نظر قرار دادن الگوهای حرکتی، ظرفیت و مشخصه سرعت، زمانی که برنامه های تمرینی قدرتی را طراحی می کنیم، ضروری می باشد. ورزش های پرتابی، پلایومتریک و وزنه برداری می توانند به طور موثری به عنوان تمرین های های اصلی در برنامه های تمرینی قدرتی مورد استفاده قرار می گیرند که باعث افزایش توان حداکثر می گردند. ظرفیت هایی که به این تمرین ها تعلق می گیرند بستگی به شرایط خاص هر ورزش مربوطه و نوع حرکاتی که تمرین داده می شوند، دارد. استفاده از ورزش های پرتابی با ظرفیت هایی در محدوده 0% تا 50% با حداکثر تکرار(lRM) و تمرین های وزنه برداری با ظرفیت های 50 تا 90% IRM ، به عنوان قوی ترین محرک ظرفیت سازی برای بهبود حداکثر توان در حرکات ترکیبی می باشد. علاوه بر این ورزش های پلایومتریک شامل میزان کشش و همچنین ظرفیت کشش بوده که مشابه مواردی می باشد که در هر ورزش خاص با ان برخورد داریم که شامل مقاومت خروجی کم یا ناچیز می باشد. این شرایط ظرفیت سازی امکان انتقال بیشتری را برای عملکرد ایجاد می کند زیرا ان ها نیازمند سرعت حرکت مشابه نسبت به مواردی که در ورزش معمول با ان برخورد داریم، می باشند. سوم اینکه، ضروری است تا میزان سازگاری هر ورزشکار ( یعنی مقدار پتانسیل برای رشد برای رشد) را برای هر عامل عصبی- عضلاتی که سهمی در توان حداکثر دارد در زمان ایجاد برنامه های موثر و کارآمد تمرینی قدرتی ، مد نظر قرار دهیم. برنامه تمرینی که تمرکزش را بر روی حداقل فاکتورهای ایجاد شده که سهمی در توان حداکثر دارند،، باعث بهبود بیشترین انطباق عصبی- عضلاتی شده و بنابراین منجر به بهبود عملکرد بالا برای فرد می گردد. در نهایت، موضوع اصلی ایجاد توان حداکثر در ورزسکا برای بلمدمدت می باشد. این یکپارچگی منجر به تغییراتی در ظرفیت تولید توان برای ادغام سیکل های میانی- خرد اموزش توان حداکثر می شود، در حالی که همچنان مشخصه خود را حفظ می کند، که طبق نظریات منجر به بیشترین بهبود بلندمت در توان حداکثر می گردد.