بررسی كانون پرورش فكری كودكان

بررسی كانون پرورش فكری كودكان

بررسی كانون پرورش فكری كودكان

تحلیلی پیرامون معماری كودكان:

مسئله ای كه در این خصوص از اهمیت خاصی برخوردار می باشد این است كه آیا تفاوتی بین معماری بزرگسالان و كودكان وجود دارد؟

ابعاد بصری برای كودك امری است كه همگان با آنها برخورد داشته اند.

اتاقی كه در طفولیت بزرگ می نمود بعد از سپری شدن سالها كوچك به نظر می آید. دیواری كه بلند به نظر می رسید اكنون حصارك كوتاهی ست.

این نكته كه نوع زندگی كودك با بزرگسالان فرق می كند امری بدیهی است. اما این دور از منطق و تعقل است كه طراح مراكز فوق الذكر باید فردی باشد با اندازه و تناسبات یك كودك و معیارهای ذهنی او، بلكه طراح می تواند بار رجوع و به خاطر آوردن دوران كودكی و ارتباط مستقیم و نزدیك با كودكان در متن افكار كودكان واقع شود و طراحی باشد با سنجش معیارهای كودك و درك آزادی و طبیعت آن.

با در نظر گرفتن مطالعات انجام شده و یادآوری تجربیات زمان طفولیت معماری فضاهای كودكان را باید بر مبنای معیارهای كوچك و مطابق با احتیاجات آنان در نظر بگیریم.

در طول تاریخ كودك در آغاز توسط خانواده نگهداری می شد و سپس به جامعه سپرده شد.جامعه نیز از راه تحقیقات، اولویت های اجتماعی و مؤسسات مخصوص او را در فرهنگ حاكم و فضای شهر جا داد.

در چند سال اخیر در كشور ما مجموعه های متعددی به عنوان مجموعه های فرهنگی یا تفریحی ساخته شده اند اما تا برطرف كردن این نیاز در جامعه راه زیادی باقی است. با طراحی چنین مجموعه ای معمار باید خواستهای كودك را درك كند و روش برطرف كردن آنها را بشناسد و به محیطی كه كودك امروز در آن زندگی می كند آشنایی داشته باشد.

درك كودكان، درك ویژگیهای تصور و قوه ادراك كودك نسبت به فضای در برگیرنده آنها، فهم اینكه مقیاس آنها با بزرگسالان متفاوت است.

مشاهده كودكان در یك زمین بازی نشان می دهد كه برخوردهای آنها متعدد و تسلطشان به فضا تمام و كمال است و تحمیل یك محدود بر آنها مشكل است.

4-1-1-كودك، معماری و حصار فضا

تربیت موفق و صحیح كودك باید بدون ایجاد برخوردهای جدی، او را در پیدا كردن موقعیتش در فضا یاری دهد تا بتواند مرتبه وجود هستی و مركزیت خویش را باز بشناسد. منظور از این فضا تنها یك محدوده هندسی نمی باشد. بلكه منظور فضایی فعال و تأثیرگذار است كه در شكل گیری شخصیت ما شركت می كند و امنیت و آزادی ما را تضمین و محافظت می نماید. این فضا بر حسب سن فرد یا اعمال او كوچك و بزرگ می شود و فرد در این فضا به سادگی خود را می یابد.

بنابراین نخست باید برای كودك و شاید تا حدودی به وسیله او به تدریج تعادل بین فضای زندگی هر فرد و فرمهای معمارانه سازنده فضا را تجدید كرد.

4-1-2- احساس فضایی و دریافت ذهنی كودك از معماری فضا

درك فضا، كار بسیار دشواری است، زیرا كودك علاوه بر اینكه باید خود را از دنیای اطرافش تمیز دهد باید این دنیا را تجزیه و تحلیل هم بنماید. این عمل را بوسیله شناختن اشیاء پیرامون خویش انجام می دهد و این عمل را بوسیله شناختن اشیاء پیرامون خویش انجام می دهد و برای توفیق در این تجربه او نیازمند است همه احساس و هوش خود را به كار گیرد. معمولاً كودك از یك سالگی شروع به برقراری ارتباط با تصویر و احجام می كند. ارتباطی ساده و مستقیم، چرا كه او به دنبال تصویری حجمی است كه عین موضوع مورد اشاره باشد، خواه خود حجم، شیء یا عكس آن باشد.

چند ماه بعد كودك از حالت تك واژه ای بیرون می آید. در این مرحله او تصاویر و اجسام رنگی را دوست دارد همانگونه كه لباسهای رنگ به رنگ را بر تك رنگ ترجیح می دهد.