برنامه ریزی برای ایجاد نیروگاه های جدید

برنامه ریزی برای ایجاد نیروگاه های جدید

برنامه ریزی برای ایجاد نیروگاه های جدید

ساخت یك نیروگاه معمولاً 5 تا 6 سال از زمان تصمیم گیری برای ساخت تا زمان بهره برداری از اولین واحد آن بطول می انجامد. بنابراین برنامه ریزی سالانه CEGB شامل اقدام در مورد نیروگاه های جدیدی است كه قرار است در مدت هفت الی نه سال آینده (كه به این مدت اصطلاحاً سالهای پیاده سازی گفته می شود) به مرحله بهره برداری برسند قبل از هر تصمیم جدی در مورد سفارش یك نیروگاه جدید CEGB بایستی موافقت و زیر كشور را تحت بخش دوم از قانون روشنایی الكتریكی مصوب 1909 همراه با هر نوع رضایت و امتیاز مربوط به آن را كسب كرده و همچنین باید بطور جداگانه مجوز مالی را از طرف دولت دریافت نموده باشد. CEGB بایستی نیاز به ایجاد نیروگاهها را در پرتو وظایف قانونی خود بدقت بررسی كند . اوست كه باید بررسی نماید كه آیا نیاز به ظرفیت جدید به منظور تامین اطمینان از بابت دسترسی به برق كافی ، یا درآمد بیشتر و یا ایجاد اطمینان در مورد تنوع در ذخیره سازی انواع سوخت وجود دارد یا نه علاوه بر آن ممكن است كه ساخت یك نیروگاه جدید با ظرفیت مورد نظر به منظور زمینه سازی جهت منافع آتی توجیه پذیر باشد.

ملاحظات ظرفیتی

ظرفیت مورد نیاز بر اساس حداكثر تقاضای سالیانه برآورد می گردد. لذا اولین قدم در تخمین ظرفیت پیش بینی حداكثر تقاضا برای هر زمستان در طول سالهای برنامه ریزی است.

در این پیش بینی فرض بر آنست كه بار حداكثر عمدتاً در اثنای روزهای كاری هفته در ماههای دسامبر تا فوریه هنگامی كه هوا از سردی با شدت متوسط برخوردارست ، روی می دهد و لذا به آن میانگین تقاضای حداكثر زمستانی (ASC) گفته می شود . شرایط ASC بوسیله تحلیل آماری اطلاعات هواشناسی و تغییرات تقاضا كه بر اثر تغییرات آب و هوا بوجود می آید تعیین می شود .

رعایت امور اقتصادی

پیش بینی ظرفیت جدید كه تقاضای مورد نیاز را تامین نماید تنها دلیل و توجیه برای ساخت یك واحد تولیدی جدید نیست. ساخت و ساز جدید بایستی از لحاظ اقتصادی غیر قابل توجیه باشد و همچنین اجازة از كار اندازی بعضی از واحدهای قدیمی موجود را نیز بدهد.

در اصل یك واحد تا زمانی كه از نظر اقتصادی از یك واحد جدید با صرفه تر باشد در حال سرویس نگه داشته می شود. از انواع هزینه ها می توان هزینه قابل اجتناب خالص (NAC) و هزینه موثر خالص (NEC) را نام برد.

شكل 1 ـ 1 دیاگرام مربوط به تركیبی از واحدهای ممكن در آینده كه در سال 1985 توسط CEGB مد نظر قرار گرفته است را نشان می دهد .

مطالعات برنامه ریزی سیستم :

عمل برنامه ریزی اولیه با بررسی شدت بار سیستم و تشخیص میزان تولید آینده و نیازهای انتقال برق شروع می شود. در مراحل مقدماتی نوع و اندازه نیروگاه انتخاب می شود برای هر نیروگاه می توان ارزیابی فنی اولیه ، هزینه های كلی و برنامه ساخت را تهیه كرد.

هنگامی كه این مطالعات كامل شد لیست نیروگاههای گوناگون تهیه شده و در برنامه توسعه اولویت بندی می گردد.

اخذ مجوز جهت تأسیس یك نیروگاه جدید :

مطالعات مربوط به مكان و طراحی نیروگاه تا آنجا كه رضایت دولت را برای توسعه یك مكان جلب كند ادامه می یابد . سپس بر اساس روند قانونی كار ، طبق مقررات بخش 2 قانون روشنایی الكتریكی مصوب سال 1909 درخواست ساخت نیروگاه به وزیر ایالت داده می شود . علاوه بر رضایت نامه بخش 2 ، CEGB درخواست مجوز برنامه ریزی برای ساخت را بر اساس مقررات قانون برنامه ریزی شهر و منطقه مصوب 1971 داشته باشد. بخشی از این قانون به وزیر ایالت این اجازه را می دهد كه مجوز برنامه ریزی را همزمان با رضایت نامه بخش 2 صادر نماید. در عین حال وزیر ایالت ممكن است شرایط اصلی را كه بدنبال رضایت نامه بخش 2 و همچنین مجوز مالی CEGB طراحی و ساخت پروژه را شروع می كند. شكل 3 ـ 1 یك نمونه از برنامه زمان بندی برای طراحی و ساخت مقدماتی نیروگاه را نشان می دهد.

قسمت عمده ای از برنامه مطالعاتی را مشاوره با مقامات مسئول وزارتی و ایالتی و همچنین مقامات قانونی دیگر مانند مسئولین آب تشكیل می دهد.

سند جزئیات توسعه نیروگاه همچنین شامل یك بخش فنی است كه در رابطه با اتصالات سیستم انتقال و پارامترهای نیروگاه اصلی است ، بویژه ترانسفورماتور ژنراتور كه باید بطور مناسب با سیستم انتقال متناسب باشد. جزئیات مربوطه شامل موضوعاتی از قبیل ضریب قدرت امپدانس سن كرون ، تنظیم فركانس و عكس العمل دینامیكی واحد در مقابل تغییرات میزان تقاضای برق و همچنین راهنمای های لازم در مورد سیستم كمكی است كه موجب می گردد كه این شبكه دارای اطمینان كافی باشد.