تحقیق خاكریزی
عمل تراكم و كوبیدن لایه های سنگریزی باید آنقدر ادامه یابد تا احتمال هیچ گونه نشست ، تقلیل ، حجم ، جا به جایی و یا كاهش ضخامت قشرهای كوبیده شده وجود نداشته باشد برای اطمینان از تراكم كافی این لایه ها باید ضریب تغییر شكل هر لایه یا EV2 با آزمایش آشتو T 221 و یا آشتو T 222 از طریق بار گذاری با صفحه و با قطر مناسب اندازه گیری شود
| دسته بندی | عمران |
| فرمت فایل | doc |
| حجم فایل | 56 کیلو بایت |
| تعداد صفحات | 62 |
عمل تراكم و كوبیدن لایه های سنگریزی باید آنقدر ادامه یابد تا احتمال هیچ گونه نشست ، تقلیل ، حجم ، جا به جایی و یا كاهش ضخامت قشرهای كوبیده شده وجود نداشته باشد .
برای اطمینان از تراكم كافی این لایه ها باید ضریب تغییر شكل هر لایه یا EV2 با آزمایش آشتو T 221 و یا آشتو T 222 از طریق بار گذاری با صفحه و با قطر مناسب اندازه گیری شود . حداقل ضریب تغییر شكل باید 1500 كیلوگرم بر سانتیمتر مربع باشد. چنانچه اندازه گیری تراكم این لایه ها با روش دیگری از جمله VSS مورد نظر باشد روش اجرای كار باید مشروحا در مشخصات فنی خصوصی قید شود .
علی رغم حصول تراكم مشخصه به شرح جدول 2- 2 ، چنانچه در هر لایه ای از عملیات خاكریزی و یا بسترهای موجود زمین طبیعی و یا كف ترانشه های خاكی بعد از تراكم ، حالت خمیری ظاهر شود پیمانكار باید طبق نظر دستگاه نظارت مصالح نامناسب و خمیری را تا عمق لازم برداشته و ضمن جایگزین كردن آن با مصالح قابل قبول ، مجددا لایه را متراكم نماید بدیهی است كه بابت چنین عملیاتی هیچ گونه پرداخت اضافی به پیمانكار تعلق نمی گیرد .
عملیات پخش و تراكم لایه های خاكریز ، كف ترانشه ها و بستر زمین طبیعی باید به ترتیبی برنامه ریزی و اجرا شوند كه هر لایه و یا سطح متراكم شده در حداقل زمان ممكن با لایه بندی پوشیده شود تا همواره لایه ها و یا سطوح متراكم شده مشخصات و میزان تراكم مورد نظر را حفظ نمایند .
چنانچه لایه یا سطحی كه متراكم گردیده است قبل از پخش لایه جدید و به هر دلیلی مشخصات و تراكم مورد نظر را از دست داده باشد پیمانكار موظف است به هزینه خود مجددا آن لایه یا سطح متراكم شده را به مشخصات و تراكم لازم برساند .
خاكریزی روی ابنیه فنی
عملیات خاكریزی ، به طریق سنگریزی را نمی توان مستقیما روی ابنیه فنی مانند پل ها ، آبروها و پل های طاقی اجرا كرد مگر آنكه قبلا ضخامتی معادل حداقل 60 سانتیمتر روی این سازه ها خاكریزی معمولی انجام شده و به درصد تراكم مشخصه رسیده باشد .
خاكریزی پشت پل ها
بعد از اجرای لایه های زهكشی پشت كوله ها و دیوارهای برگشتی پل ها كه باید مطابق نقشه ها و دستورات دستگاه نظارت باشد ، عملیات خاكریزی لایه به لایه تا تأمین نسبی درصد تراكم مشخصه باید به مورد اجرا گذاشته شود .
نتایج آزمایشات تراكم خاكریزی پشت پل ها ، با توجه به تعداد لایه ها ، نوع خاك مصرفی ، ضخامت هر لایه ، ارتفاع كل خاكریز كه باید متناسب با تعداد لایه ها باشد در هر قطعه راه جداگانه نگه داری می شود تا جهت ارزیابی كیفیت كار به سهولت قابل دسترسی و كنترل باشد .
خاكریزی در زمین های شیبدار
در محل هایی كه خاكریزی روی سراشیبی تند و یا خاكریز موجود صورت گیرد ، طبق دستور دستگاه نظارت پله هایی به ارتفاع ضخامت لایه خاكریز یا سنگریزی روی شیب مزبور تعبیه خواهد شد تا از لغزش احتمالی خاكریز جدید روی بدنه شیب جلوگیری به عمل آید و در نتیجه خاكریز جدید و قدیم خوب با هم قفل و بست شوند .
مصالح حساس در مقابل یخبندان
خصوصیات خاك های حساس در مقابل یخبندان كه مصرف آنها در خاكریزی و بستر رو سازی موجب تورم و گسیختگی سیستم رو سازی می شود برحسب درصد وزنی بحرانی ذرات كوچكتر از 20 میكرون و به تناسب ضریب یكنواختی آنها در جدول 2- 3 نشان داده شده است . این ضریب از رابطه زیر به دست می آید :
كه در آن ابعاد دانه هایی هستند كه به ترتیب 60 درصد و 10 درصد مواد رد شده در آزمایش دانه بندی داشته باشند .
جدول 2- 3 : خصوصیات خاك های حساس در برابر یخبندان
|
ضریب یكنواختی Cu |
درصد وزنی بحرانی ذرات كوچكتر از 20 میكرون |
|
5 |
10 |
|
15 |
3 |
چنانچه ضریب یكنواختی خاك بین 5 و 15 باشد درصد بحرانی ذرات كوچكتر از 20 میكرون با درون یابی خطی محاسبه می شود .
تعویض مصالح حساس در برابر یخبندان در عملیات خاكریزی بستر رو سازی و یا در كف ترانشه ها و جایگزینی آن با مصالح غیر حساس باید با توجه به شرایط محیطی پروژه انجام شود . به عنوان مثال : چنانچه یكی از دو عامل دمای زیر صفر ، و یا حضور آب در عمق نفوذ یخبندان در منطقه طرح وجود نداشته باشد مصرف خاك حساس در عملیات خاكی بلامانع است زیرا پدیده تورم و انبساط ناشی از یخبندان در رو سازی ، با حذف یكی از سه عامل یعنی خاك حساس ، دمای زیر صفر ، و وجود آب در عمق یخبندان ایجاد نمی شود .
پر كردن اطراف ابنیه فنی
در محل هایی كه در اثر گود برداری جهت احداث ابنیه فنی ، پی ها ، ابروها ، دیوارها و یا لوله ها فضای خالی ایجاد شود این فضای خالی باید با مصالح مورد تصویب دستگاه نظارت و پس از بازدید مهندس مقیم و گذشت 28 روز
از تاریخ ساخت ابنیه فنی پر شده و به طریق زیر متراكم گردد .
لایه ها را باید به ضخامت های حداكثر تا بیست سانتیمتر ریخته و با وسایل مكانیكی و در صورت تصویب دستگاه نظارت با وسایل دستی در جهت عمود بر محور راه تا حصول درصد تراكم 95 % كوبید . این عملیات نباید موجب صدمه زدن به سازه ابنیه فنی گردد .
درصد رطوبت لایه باید طبق دستور دستگاه نظارت تنظیم شود تا تراكم به میزان درصد تعیین شده در جدول 2- 2 بدست آید .
وسعت عمل پر كردن پشت ابنیه برابر نقشه ها و یا طبق دستور مهندس دستگاه نظارت خواهد بود .
هرگاه در نقشه ها پیش بینی شده باشد پر كردن پشت ابنیه فنی باید با مصالح معینی كه دانه بندی و مشخصات آن به وسیله دستگاه نظارت تعیین می گردد اجرا شود .
شیب شیروانی ها در خاكریزی و خاكبرداری
شیب شیروانی های خاكبرداری و خاكریزی و همچنین ترانشه های سنگی در هر مورد
براساس دستورات دستگاه نظارت و مطابق معیارهای آیین نامه طرح هندسی راه برای آزاد راه ها ، بزرگ راه ها و راه های اصلی و فرعی ، و یا معیارهای آیین نامه طرح هندسی راه های روستایی تعیین می گردد . بدیهی است در مواردی كه ارتفاع خاكبرداری و خاكریزی قابل توجه باشد انتخاب شیب مناسب باید با در نظر گرفتن نوع مصالح ، مشخصات زمین شناسی ، ژئوتكنیكی ، هیدرولوژیكی و هیدروژئولوژیكی طرح و شرایط محیطی- اقلیمی آن ، از طریق محاسبات پایداری شیب ها كنترل شود .
تسطیح و تنظیم
مقاطع عرضی و طولی باید دقیقا طبق قواره های لازم و منطبق با نقشه اجرا شود ، ضمن آنكه در شیروانی ها و شانه ها ، در برش ها و خاكریزی ها ، تسطیح لازم انجام گیرد به گونه ای كه آثار غیر منظم ناشی از عملیات خاكی مشاهده نشود .
زهكشی
قبل از شروع عملیات لازم جهت به دست آوردن مشخصات مورد نظر در زمین پی باید كلیه ابنیه فنی و زهكشی ها به اتمام رسیده و هرگونه احتمال خیس و مرطوب شدن بدنه خاكریزی رفع شده باشد .
بستر رو سازی
بستر رو سازی ، سطح آخرین لایه متراكم شده در خاكریزها ، كف برش های خاكی و سنگی ، زمین طبیعی اولیه بعد از برداشت خاك سطحی و نباتی و یا راه شنی موجود است كه اولین لایه رو سازی راه ( قشر زیر اساس ) روی آن قرار می گیرد . عرض این بستر در كلیه موارد فوق برابر عرض تراز نهایی خاكریزها و كف برش های خاكی و سنگی است .
بستر رو سازی برحسب اینكه در برش خاكی و یا سنگی ، خاكریز ، مسیر موجود و یا سطح زمین طبیعی واقع شود باید به شرح زیر آماده شده و در موارد لازم با مصالح مناسب تقویت گردد .
بستر رو سازی در برش خاكی
نوع مصالح در عمق 30 سانتیمتر زیر بستر و میزان درصد تراكم نسبی در كل این ضخامت باید طبق مشخصات مشروحه این فصل باشد ، در غیر این صورت اقدامات زیر
باید انجام شود .
الف : چنانچه نوع خاك موجود در ضخامت 30 سانتیمتر زیر كف ترانشه با خاك های A1 تاA7 آشتو و به شرح بند 2- 7 و یا نوع خاك تعیین شده در مشخصات فنی خصوصی برای پروژه مورد نظر منطبق نباشد باید اصلاح یا تعویض و یا كاربرد افزودنی ها از جمله آهك تقویت گردد .
ب : مصالح اصلاح شده به شرح بند الف باید در دو لایه به ضخامت 15 سانتیمتر كوبیده شود تا به درصد تراكم مشخصه در جدول 2- 2 برسد و تراز و رقوم مورد نظر تأمین گردد .
بستر رو سازی در برش سنگی
در برش های سنگی ، معمولا كف برش مقاومت لازم را دارا می باشد لیكن به دلیل ناهمواری حاصل از حفاری ، كف برش را حداكثر 15 سانتیمتر پایین تر از رقوم بستر رو سازی حفاری نموده و سپس آن را با مصالح مرغوب و قابل قبول جایگزین نموده و به درصد تراكم مشخصه می رسانند . در ترانشه های سنگی از نوع مارن یا گچ باید حداقل 30 سانتیمتر از كف برش با دو لایه مصالح مرغوب تعویض و هر لایه جداگانه تا حد مشخصات متراكم گردد .
بستر رو سازی در خاكریزی
30 سانتیمتر از خاك بستر رو سازی در خاكریزی باید از نوع خاك های مناسب به شرح مشخصات این فصل و مشخصات فنی خصوصی بوده و در دو لایه جداگانه ، هر یك به ضخامت 15 سانتیمتر اجرا گردیده و تا حصول درصد تراكم نسبی مشخصه متراكم شود چنانچه در ضخامت فوق از خاك های مناسب استفاده نشده و مشخصات لازم تأمین نشده باشد نسبت به اصلاح عملیات خارج از مشخصات اقدام شود .
بستر رو سازی در سطح راه موجود
مطالب زیر را حتما بخوانید:
قوانین ارسال دیدگاه در سایت