تحقیق در مورد رمانتیسم

نام جنبش هنری كه در اواخر سده هجده و اوایل سده نوزده میلادی شكل گرفت رمانتیسم به قدری جلوه ها و نمودهای متنوعی دارد كه ذكر یك توصیف واحد برای آن غیر ممكن است

تحقیق در مورد رمانتیسم

نام جنبش هنری كه در اواخر سده هجده و اوایل سده نوزده میلادی شكل گرفت. رمانتیسم به قدری جلوه ها و نمودهای متنوعی دارد كه ذكر یك توصیف واحد برای آن غیر ممكن است. اما موضع اصلی آن اعتقاد به ارزش تجربه شخصی و فردی است.
كلمه رمانتیك كه از قرن 17 در انگلستان مورد تعبیرات شاعرانه به كار می رفت از سال 1676 وارد فرانسه نشد. مدت زیادی مترادف با Pittoresgeu خیال انگیز و Romanes (افسانه ای).
هنرمند رمانتیك ارزش های شهودی و غریزی را مورد كاوش قرار می دهد. هگل (فیلسوف بزرگ آلمانی در گفتاری در بازه زبیا شناسی) میگه، در هنر رمانتیك، خرم را ایده روزی ماده كه این هنر مدعی بازنمایی آن است، تعیین می‌كند.
رمانتیسم عموما به عنوان آنتی تز كلاسیسم شناخته می شود و هر دو مفهوم نیز گاه به معنای كلی تشریح كثرتی كه در گرایشان هنری هر عصری قابل تشخیص است به كار می شود. بر این اساس رامائل را می توان به عنوان هنرمند كلاسیك شناخت، در حالی كه نقاش معاصر وی یعنی جیور جونه را هنرمندی رمانتیك با این وجود هر دو خواهان رمانتیسم و كلاسی سیسم از این نظر كه به ایده های آرمانی بیش از ایده های واقعی اهمیت می دهند، وجه اشتراك دارند. قهرمان رمانتیك خود را به چالش با محیط خشن خو می اندازد و هیچ گاهی حتی اگر به اهدافش دست یابد، تن به مصالحه با آن نمی دهد چرا كه در غیر این صورت دیگر رمانتیك نخواهد بود.
رمانتیسم بیشتر گرایش ذهنی راائه می دهد تا مجموعه ای از روش های سبك شناسانه و بیشتر با بیان ایده های مرتبط است كه منشأ در قالب سخن دارد تا قالب بصری. از این رو رمانتیسم خود را با سهولت بیشتری در موسیقی و ادبیات بیان می‌كند تا هنرهای بصری. زیرا مفهوم لاینتاهی و تعالی، مفهوم نیروهایی كه فراتر از مرز های خرد می روند ضرورتاً باید مبهم باشند. یعنی بیشتر ذهنی باشند تا محسوس. آن گونه كه در نقاشی و مجسمه سازی مصداق دارد.
از سوی دیگر گرچه هیچ سبك و مكتب رمانتیكی در معماری وجود ندارد اما احیا مجدد یك گوتیك به ویژه در مراحل آغازین آن جنبه ای از رمانتیسم محسوب می شود.
هنرمندانی چون بلیك Blake و ترنر Turner در بریتانیا، دلاكروا و Delactoilx گریكولت Gericault در فرانسه كاپسر داوید فردریش friedrich و رانگه Runge در آلمان. جنبشی كه این هنرمندان بخشی از آن بودند در واسط سده نوزده خاموش شد، ولی روح رمانتیسم در مفهوم وسیع تر آن به حیات خود ادامه می‌ دهد و جلوه ای است از شورش علیه محافظه كاری، میانه روی و ریاكاری و تاكیدی است بر اولویت تخیل در تجربه هنری.
رمانتیسم كه از اواخر قرن 18 (در انگلستان بوجود آمده بود بعداً به آلمان رفت و پس از مدیت در سال 1830 وارد فرانسه و اسپانیا و روسیه گردید و تا سال 1850 بر ادبیات اروپا حاكم بود. در اثنای تاسیس مكتب رمانتیك در فرانسه از طرفی آثار ریچاردسن و یانك و والتر اسكات و از طرف دیگر آثار گونه و شیلر و همچنین «كمدی الهی» اثر داشته و تورات و انجیل مورد توجه قرار گرفت و در عرصه ادبیات و فكر موثر واقع شد.
رمانتیسم فرانسه با آنكه نخست تحت تاثیر ادبیات بیگانه بود فاصله به صورت مكتب مشتكل و پر سر و صدایی در آمد و تاثیر آن به قدری بود كه هنرمندانی از قبیل مارتین- آلفرد دووینی و الكساندر دو ماپدر و ویكتور گوو آلفره دو موسه و نسبت بود و ژرژسان را كه اغلب از لحاظ روحیه و طرز فكر خیلی با هم فرق داشتند در میان طوفانی از هیجان به دنبال كشید.
به طوری كه در اواخر دوره رمانتیسم، ادبیات انگلستان و آلمان نیز كه دوره رو نقشان به سر آمده بود تحت تاثیر ادبیات فرانسه قرار داشتند.
و شگل: پیشوای رومانتیسم آلمان كه كتابی به نام «دوره ادبیات نمایشی» نوشته معتقد است كه ادبیات رمانتیك عبارت از «جمع اضداد» و آمیز انواع مختلف ادبی است این نویسنده در كتاب خودش چنین می گه: «ذوق رمانتیك پابند نزدیك مداوم امور بسیار متضاد است. در سبك رمانتیك طبیعیت و هنر، شعر و نثر، جدل و هزل، خاطره و پیشگویی، عقاید مبهم و احساسات زنده ، آنچه آسمانی است و آنچه زمینی است و بالاخره زندگی و مرگ در هم می آمیزد.»
برنامه رومانتیك های فرانسه برنامه مبارزه است و روش آنها بلكه منفی است به عقیده آنها دستور العمل هایی كه در ادبیات رواج یافته مانع آزادی فكر و بیان شده است. از این رو رمانتیك ما همه قواعد و دستور های كلاسیك را در هم شكسته و دور انداخته اند؛ یعنی رمانتیسم همان طوری كه ویكتور هوگو در نمایشنامه «ارنانی Hernani» می گوید، عبارت از «آزادی خواهی درهنر» است.
در سال 1830 كه سال انقلاب ادبی است د راین سال «ویكتور هوگو» رمانتیسم را به عنوان مكتب آزادی هنر و شخصیت معرفی كرد. هنرمند رومانتیك برای خواهش ها و احتیاجات روحی خود اهمیت قائل است. و میگه آنچه به هنر مند الهام می بخشد معنی و مفهوم زندگی حساب می شد «عشق و علاقه» است و میگه این علاقه باید آزاد باشد ادبیات نباید قاعده ای باشد كه عشق و علاقه را محدود سازد. ادبیات می تواند هر گوشه ای از زندگی را، چه زیبا و چه زشت، چه عالی و چه دانی موضوع گفتگو قار بده. شخصیت هنرمند رمانتیك به دنبال آزادی از قید قواعد روح، خود را بیان می‌كند. ولی این روش هنرمند رمانتیك را نباید دلیل خود ستایی او و فرار از بشریت دانست. آلفرد دو موسسه در سال 1842 میگه: «باید هذیان گفت!» آنچه باید بیان كرد هیجان شاعر و آنچه باید به دست آورد هیجان مردم.