تحقیق در مورد سمبولیسم

از سمبولیسم چه می دانیم؟ هزار چیز مبهم سمبولیسم پیوسته از فكلمه و انتقاد گریزان و ماهرانه خود را از تشریح و توصیف نجات می دهد ورلن می گفت سمبولیسم؟

تحقیق در مورد سمبولیسم

سمبولیسم
Symbolisme
از سمبولیسم چه می دانیم؟ هزار چیز مبهم سمبولیسم پیوسته از فكلمه و انتقاد گریزان و ماهرانه خود را از تشریح و توصیف نجات می دهد. ورلن می گفت: سمبولیسم؟ نمی شناسم بعید نیست یك كلمه آلمانی باشد. زیرا ریشه های سمبولیسم را باید در رومانیستم آلمان در فلسفه هگل و شوپنها و در آثار ماقبل را خائلیان انگلیسی و سوین برن swinburne و بالاخره در سنن عرفانی قرن هجده و نوزدهم هم جستجو كرد. حال آنكه تولد آن به عنوان مكتب ادبی فرانسوی است.
تشویش پایان قرن
در حوالی 188 درنس جوان ادبی و هنری نوع یحالت روحی پیدا شد. كه زائیده بی آرامی در برابر زندگی و بیزاری از تمدنی كهنه و فرسوده بود. اینان كه خود را زندانی دنیای جدید و تبعیدی در دنیای خصمانه و افسونگری می دانستند قدم از چهارچوب خشك و بی روح شعر پارنانیس فراتر گذاشته و با حساسیت تازه ای هم بر ضد اشعار خشن پانابینی ههها و هم بر ضد قاطعیت فلسفه تحققی و ادبیات رئالیستی و ناكورالیستی عصیان كردند. از همه سو روح عصیان نمودار بود عصیان نسل جوان و یا قسمتی از این نسل كه در اجتماع زندگی راحتی برای تخویش نمی یافت. این جوانان از همه روش های سیاسی و اجتماعی تو فكری و هنری كه میراث گذشتگان بود منتفر بودند. نیروی نظامی، نظم اخلاقی هنر منظم و با قاعده رمان رئالیستی اینان به فلسفه تحققی همه این ها در نظرشان باطل و بی اعتبار بود. كلمه Decadent (منحط) نخست به صورت انتقاد به تمام كسانی كه از پل ورلن پیروی می كردند اطلاق شد ولی با وجود این نفس تازه ای به شعر فرانسه دمید و آن چیزی را كه سمبولیسم نامید وارد شعر شد.
در شكل گیری جریان انحطاط و نیز مكتب سمبولیسم دو كتاب كه شاعران جوان را با پیشگاهان شعر نو آشنا ساخت دارای اهمیت خاصی است نخست شاعران نفرین شده اثر ورلن دیگری رمان وارونه اثر ژوریس كارل هویسانس.
كلمه سمبول: اصل كلمه سمبول Symbole (نهاد) سوم بولون symbolon یونانی است به معنی به هم چسباندن دو قطعه مجزا كه از قبل سومبالو (می پی پیوندم) مشتق است و حاكی از چیزی است كه به دو قسمت شده باشد. اما با گذشت زمان برداشت از كلمه سمبول پیچیده تر شده است از تعاریفی كه قاموس فنی و انتقادی فلسفه اثر آندره لالاند از سمبول به دست داده است این تعریف قابل توجه است. هر نشانه محسوس كه (با رابطه‌ای طبیعی) چیزی غایب یا غیر قابل مشاهده را متذكر شود.
تلقی سمبولیست ها از كلمه سمبول را نیز می توان از این تعریف ژول لومتر استنتاج كرد. تطبیقی است كه فقط جز دوم آن به ما داده شده است و گهگاهی از استعاره های پیاپی
هگل بحث مهمی در مورد سمبولیسم دارد. سمبول بنا به طبیعتش اساساً مبهم و چند پهلو انسان و اولین برخورد با یك سمبول از خود می پرسد كه آیا این واقعاً سمبول است یا نه؟ بعد به فرض اینكه چنین باشد معانی مختلفی كه سمبول می توائند داشته باشد آن معنی كه حقیقت متعلق آن است كدام است. بنابراین اغلب رابطه بین نشانه و مدلول ممكن است بسیار دور باشد. سمبول دلالتی را ایجاد م یكند یا روشن می سازد. فعالیت سمبولیست نیز دوگانه است. رمز گشایی و ایجاد سمبول برخلاف استعاره انسان را به شناسائی یك معنی مخفی دعوت می‌كند و آن معنی مخفی می تواند یك چیز از دست رفته و یا ممنوعه باشد. بدین سان می توان نوعی توازن بین سیستم روایت به طور كلی و سیستم سمبولیك دید. سمبول «پوست ساغری» در اثری به همین نام از بالزاك نمونه بسیار روشنگری از این مسئله است. در برابر این تصور مادی سمبول به منزله فعالیت موثر در خواننده و سنت اروپایی تصور دیگری را كه انتزاعی تر است قرار داده. گفته های پیچیده و ظاهراً متضاد فلسفه های احساساتی آلمانی و توجه رومانتیك ها به اشعار قرن 16 مقدمه تفكری است درباره زبان و رابطه آن با خداوند.