تحقیق در مورد شرط و تعریف آن

شرط و تعریف آن

تحقیق در مورد شرط و تعریف آن

فهرست

مقدمه

شرط و تعریف آن

فصل اول

گفتار اول : شرط صفت

الف-شرط راجع به كیفیت :

ب-شرط راجع به كمیت :

گفتار دوم :‌ شرط نتیجه

گفتار سوم :‌ شرط فعل

فصل دوم

گفتار اول : اقساط شرط فعل

الف) شرط فعل مثبت :

ب) شرط فعل منفی :

گفتار دوم : اقساط شرط

الف : اسقاط شرط فعل

ب) اقساط شرط نتیجه

فصل سوم

گفتار اول : شروط باطل

الف ) شروط باطلی كه مفسد عقد نمیباشد

اول ) شرطی كه انجام آن غیر مقدور باشد

دوم ) شرطی كه در آن نفع و فایده نباشد

سوم ) شرطی كه نامشروع باشد

دسته اول :

شرط خلاف قانون

دسته دوم :

شرط خلاف نظم عمومی و اخلاق حسنه :

گفتار دوم : شروط باطلی كه مفسد عقد می باشد :

اول ) شرط خلاف مقتضای عقد :

الف- مقتضاء ذات عقد :

ب – مقتضاء اطلاق عقد :

دوم ) شرط مجهولی كه موجب جهل به دو عوض می شود :

مقدمه

انسان موجودی است مدنی الطبع و اجنماعی است به این معنا كه زندگی فردی و جدا از اجتماع برای او تقریباً محال است . هر یك از افراد جامعه به كار دیگران محتاج است و رفع این احتیاجات به صورت متقابل روابطی را بوجود می آورد كه متنوع و گوناگون است . از زمانهای بسیار دور كه انسانها تمدن ها را بوجود آوردند و از تجرد خارج گردیده و به سوی مركز نشینی و مركزیت یافتن تمایل پیدا كردند روابط بین آنها نیز گسترش یافت ، بشر اولیه برای رفع حوائج محدود خود مربوط به شكار و نگهداری آن بود مجبور به رعایت مواردی شد كه به مراقبت رویه و عرف مشخصی را بوجود آورد . دادوستد و گسترش آن در بین قبایل اولیه و تمدنهای نخستین باعث پدید آمدن روابط مشخص مالی شد و با افزایش جمعیت بوجود آمدن زندگیهای نوین ، پیدایش شقوق مختلف عرفی و قانونی برای مشخص شدن روابط اجتماعی و دوام و نسق اجتماع لازم به نظر آمد . از دیرباز انسانها یاد گرفته بودند كه در مقابل دادن كالایی ، كالایی دیگر را دریافت كنند كه ارزشی معادل كالای اولیه برای آنها داشت رفته برای سهولت در امر معاملات پول رایج شد و به آرامی قراردادهای معاملاتی نیز بر آن اضافه گردید تا انسانها بتوانند با سرزمین های دیگر و همسایگان خود روابط معاملاتی داشته باشند و بتوانند حوائج و احتیاجات خود را برآورده سازند . رفته ، رفته با گسترش جوامع معاملات به صورت مشخص و معین درآمد و كم كم به صورت قراردادهای معاملاتی درآمد كه به صورت كلی به آنها عقد اطلاق می شود .

عقود به دو صورت معین و غیر معین در می آید كه عقود معین به عقدهایی اطلاق میشود كه در قانون قالب و مشخصی دارد و جوانب و زوایای مختلف آن را قانونگذار معین و مشخص كرده و عقود نامعین مجموع قواعدی است كه قانونگذار بطور كلی آن را قبول كرده و در قانون مدنی در ماده 10 آنها را گنجانده و اجرای ضوابط و جزئیات آنرا به متعاملین سپرده است .

ماده 10 ق.م می گوید : ((قرار دادهای خصوصی نسبت به كسانی كه آنرا منعقد نموده اند در صورتیكه مخالف صریح قانون نباشد نافذ است. )) بجا خواهد بود كه در اینجا تعریف عقد را نیز یادآوری كنیم عقد در لغت به معنی گره زدن است . مطابق ماده 183 ق.م (( عقد عبارت است از این كه یك یا چند نفر در مقابل یك یا چند نفر دیگر تعهد بر امری نمایند كه مورد قبول آنها باشد. ))

اما به عنوان تعریف كلی می توان گفت : توافق ارداه یك یا چند شخص در مقابل یك یا چند شخص دیگر ، مبنی بر تعهد انجام امری یا تملیك مالی . بنابر این برای اینكه عقدی بوجود آید حداقل باید دو اراده موافق یكدیگر كه موضوع معین و مشخصی را اعم از تعهد به امری یا انتقال مالی را در نظر دارند وجود داشته باشد . عقود مطابق ماده 184 ق.م به اقسام ذیل تقسیم می شود : لازم ، جایز ، خیاری ، منجز ،معلق .

معمولاً متعاملین عقد درضمن عقد شروطی را قرار می دهند كه به آن شرط ضمن عقد می گویند .

شرط و تعریف آن

اینك به تعریف شرط ضمن عقد می پردازیم :

قانون مدنی تعریفی از شرط ننموده ولی می تون گفت شرط تعهد فرعی است كه ضمن تعهد اصلی قرار داده می شود . بنابراین رابطه ای كه بین شرط و عقد وجود دارد رابطه اصل و فرع محسوب می شود و بقای شرط منوط به بقای عقد است لیكن بطلان و زوال شرط تاثیری در عقد ندارد مگردر مواردی كه جهت خاصی در ایجاد شرط وجود داشته باشد كه جزیی از عقد اصلی را تشكیل دهد .