ترجمه مقاله بازده نسبی شاخص های تاکسونومیک در برابر محیطی برای ارزیابی تنوع زیستی ، یک بررسی قیاسی

ترجمه مقاله بازده نسبی شاخص های تاکسونومیک در برابر محیطی برای ارزیابی تنوع زیستی  ، یک بررسی قیاسی در ۱۲ صفحه فارسی ورد قابل ویرایش با فرمت doc به همراه اصل مقاله انگلیسی

عنوان فارسی :

بازده نسبی شاخص های تاکسونومیک در برابر محیطی برای ارزیابی تنوع زیستی  ، یک بررسی قیاسی

عنوان انگلیسی :

The relative performance of taxonomic vs. environmental indicators for local biodiversity assessment: A comparative study

تعداد صفحات فارسی : ۱۲ صفحه ورد قابل ویرایش

سطح ترجمه : متوسط

شناسه کالا : y2010

دانلود رایگان مقاله انگلیسی : http://ofmas.ir/dlpaper/y2010.pdf

دانلود ترجمه فارسی مقاله : بلافاصله پس از پرداخت آنلاین ۱۵ هزار تومان قادر به دانلود خواهید بود .

بخشی از ترجمه :

چکیده
سنجش های تنوع مستقیم معمولا به منابع و دانش بیشتری از چیزهایی که موجود است نیاز دارد،بنابراین جانشین هایی لازم است.دو نوع اصلی جانشین شاخص های محیطی ،مشخصات فیزیکی محیط و شاخص های تاکسونومیک ، یک واحد طبقه بندی گیاهی یا جانوری یا زیر مجموعه ی رده بندی به کار رفته برای بازتاب کردن سایر رده بندی ها در اکوسیستم می باشند.شایستگی نسبی این دو نوع جانشین ،گرچه به شدت مورد بحث قرار گرفته اند، به ندرت به طور مستقیم مورد بررسی قرار گرفته اند.اینجا ما اثر نسبی شاخص های محیطی در برابر تاکسونومیک را در نشان دادن الگوهای مقیاس محلی فراوانی گونه ،کمیابی، بومی گرایی و ترکیب را مقایسه می کند.این بررسی در اکوسیستم مدیترانه ای کوهستان های اورشلیم و تپه های دامنه ی کوه یهودی ،اسرائیل اجرا شد.یک بررسی دقیق هشت رده بندی (گیاهان آوندی، سوسک های خانگی زمین، پروانه ها، عنکبوت ها،عقرب ها،هزارپا ها،پستانداران کوچک و حیوانات خزنده ی کوچک) و انواع زیستگاه تفکیکی دانه درشت و شاخص های محیطی تجزی ریز، در ۴۰ قطعه ی ۱۰۰۰ متر مربعی اجرا شد که زیستگاه های مختلفی را در منطقه نشان می دهد.شاخص های محیطی تفکیکی ریز عموما از شاخص های تاکسونومیک  در منعکس کردن الگوهای تنوع بهتر عمل کردند، اما بازده شان به شدت بین رده بندی ها و سنجش های تنوع فرق دارد و به طور متوسط آنها کمتر از ۵۵% از تغییر را در الگوهای تنوع منتقل می کند.فراوانی گونه های گیاهی در نشان دادن الگوهای تنوع برخی رده بندی ها سهمی است اما نیاز دارد با ابعاد ساختاری پوشش گیاهی ترکیب شود تا قدرت پیش بینی را ارتقا داده و ابعاد تنوع مورد بررسی را گسترش دهد.الگوهای ترکیب به طور ضعیفی از طریق شاخص به کار رفته نشان داده شده بود.ما به این نتیجه رسیدیم که شاخص های محیطی تفکیک-ریز برای نشان دادن کلی فراوانی محلی ،کمیابی و الگوهای بومی گراییدر اکوسیستم های مدیترانه ای مناسب هستند.ترسیم این الگوها با وضوح بالا به براوردهای دقیق مستقیم یا کاربرد سایر شاخص ها نیاز دارد.

Abstract

Direct diversity measurements usually require more resources and knowledge than those available, so surrogates are needed. The two main types of surrogates are environmental indicators, physical characteristics of the environment, and taxonomic indicators, a taxon or subsets of taxa used to reflect other taxa in the ecosystem. The relative merit of these two surrogate types, though hotly debated, has rarely been investigated directly. Here we compared the relative efficacy of environmental vs. taxonomic indicators in representing local scale patterns of species richness, rarity, endemism, and composition. The study was conducted in the Mediterranean ecosystem of the Jerusalem Mountains and the Judean Foothills, Israel. A detailed study of eight taxa (vascular plants, ground dwelling beetles, moths, spiders, scorpions, diplopods, small mammals, and small reptiles) and of coarse-resolution habitat types and fine-resolution environmental indicators was conducted in 40, 1000 m2 plots representing the different habitats in the region. Fine-resolution environmental indicators generally outperformed taxonomic indicators in reflecting diversity patterns, but their performance varied considerably between taxa and diversity measures, and on average they conveyed less than 55% of the variation in diversity patterns. Coarse-resolution habitat types failed to reflect diversity patterns. Plant species richness contributed to representation of diversity patterns of some taxa, but it needs to be combined with structural aspects of the vegetation in order to improve prediction power and expand the diversity aspects addressed. Composition patterns were poorly represented by either indicator used. We conclude that fine-resolution environmental indicators are suitable for general indication of local richness, rarity, and endemism patterns in Mediterranean ecosystems. Mapping these patterns at high resolution requires direct detailed surveys, or the application of other indicators.