ترجمه مقاله درمان بین المللی اتیدرونات برای جلوگیری از کورتیکو استروئید القا کننده استروپوروزیس

ترجمه مقاله درمان بین المللی اتیدرونات برای جلوگیری از کورتیکو استروئید القا کننده استروپوروزیس

درمان بین المللی اتیدرونات برای جلوگیری از کورتیکو استروئید القا کننده استروپوروزیس

خلاصه

پیش زمینه و روش ها

استروپوروزیس یک مشکل تشخیص داده شده مربوط به درمان کورتواستروئید استو آیا می توان از آن در حالی که شناخته نشده است جلوگیری کرد. ما در طول مدت 12 ماه یک مطالعه را به صورت تصادفی بر روی اتیدورنات به صورت تناوبی (400 میلی گرم به ازای هر روز برای 14 روز) همراه با کلسیم (500 میلی گرم به ازای هر روز برای 76 روز) انجام دادیم که برای 4 چرخه در 141 مرد و زن تعیین شد (سن 19 تا 87 سال) که اخیرا تحت درمان دوز بالایی از کورتیکو استروئید قرار گرفته بودند. نتیجه اولیه مورد اندازه گیری در زمینه تغییر در تراکم استخوان ستون فقرات بین گروه اصلی برای 52 هفته متفاوت بود. اندازه گیری های ثانویه شامل تغییرات در تراکم استخوان ران، برآمدگی در بالای تنه استخوان ران و وسعت و میزان شکست در مهره ها بودند.

نتایج

متوسط تراکم استخوان ستون فقرات و برآمدگی در بالا تنه استخوان ران در در گروه اتیدرونات به مقدار و به مقدار درصد به ترتیب افزایش یافته بود، چنان چه به ترتیب با مقدار کاهش و در گروه دارونما مقایسه گردید. متوسط اختلاف بین گروه ها بعد از گذشت یک سال درصد برای ستون فقرات و درصد در برآمدگی در بالا تنه استخوان ران می باشد. تغییرات در ران و شعاع به طور مشخص دارای تفاوتی در بین گروه ها نبود. 85 درصد کاهش در نسبت زنان بعد از یائسگی با شکستگی های استخوانی جدید در گروه اتیدرونات در مقایسه با گروه دارونما وجود داشت. (1 از 31 بیمار در مقابل 7 از 32 بیمار، ) و درمان اتیدروناتی زنان بعد از یائسگی نیز نشان دهنده تعداد کمتری شکستگی به ازای هر بیمار بود .

بحث

درمان اتیدرونات به صورت متناوب از شکستگی های استخوان در بیماران به مقدار زیادی جلوگیری می کند.

مقادیر بالایی از درمان کورتواستروئید برای بیماران با گوناگونی شرایط پزشکی مشخص شده است. اگر چه اغلب مفید می باشد اما کورتواستروئید استسا باعث استئوپروزیس می شود. درجه یا وسعت از دست رفتن استخوان به مقدار زیادی مرتبط با دوز کورتواستروئید تجمعی می باشد اما میزان از دست روی استخوان در طول سه تا 6 ماهه اول درمان زیاد است و بعد از آن کاهش می یابد. میزان باقی مانده برای مدت زمان طولانی به صورت دوز بالایی از درمان کورتواستروئید پیوسته افزایش می یابد. فراوانی و وسعت مربوط به مشکلات کورتواستروئید در زمینه القا کردن استروپروزیس مشخص می باشد، جلوگیری کردن از درمان باید برای بیمارانی در نظر گرفته شود که برای دریافت کردن درمان کورتواستروئید برای هفته های بیشتر استثنا شده اند.

مطالعات اخیر در سطح کوچک تر پیشنهاد می کنند که درمان دوره ای و متناوب با اتیدرونات ممکن است مانع از کورتواستروئید القا شده استروپوزیس شود. بنابراین ما در طول مدت 12 ماه این اثرات را در بیماران مورد بررسی قرار دادیم.