روش تحقیق بررسی عوامل موثر بر بازپرداخت به موقع تسهیلات بانک کشاورزی

بررسی های موجود از عملكرد مالی بانك های تجاری و تخصصی نشان می دهد كه بانك‌های كشور از نظر مالی در وضعیت نامطلوبی قرار دارند سه ویژگی عمده بانك های كشور در دو دهه اخیر را می توان تقلیل مستمر سهم سرمایه در ترازنامه بانكی ، ساختار هزینه های عملیاتی نسبتاً ناكارآمد و ذخیره‌گیری ناكافی نسبت به وام های معوقه و سوخت شده ذكر كرد بانك های كشور در واقع تا

1 – مقدمه :

بررسی های موجود از عملكرد مالی بانك های تجاری و تخصصی نشان می دهد كه بانك‌های كشور از نظر مالی در وضعیت نامطلوبی قرار دارند . سه ویژگی عمده بانك های كشور در دو دهه اخیر را می توان تقلیل مستمر سهم سرمایه در ترازنامه بانكی ، ساختار هزینه های عملیاتی نسبتاً ناكارآمد و ذخیره‌گیری ناكافی نسبت به وام های معوقه و سوخت شده ذكر كرد . بانك های كشور در واقع تا حدود زیادی انگیزه های سودآوری را از دست داده اند و به دلیل مداخلات دولت و تسهیلات تكلیفی و ترجیحی در زمینه سیاست ها و اعتبارات دچار انفعال شده اند . در این تحقیق سعی شده است به تعدادی از عواملی كه به طور مستقیم و غیر مستقیم بر بازپرداخت به موقع تسهیلات اعطایی موثرند ، پرداخته شود.

سیاست های قیمت گذاری در بخش كشاورزی ، بیمه محصولات كشاورزی ، پرداخت كمك‌های بلاعوض توسط صندوق كمك به خسارت دیدگان ، نحوه تضمین تسهیلات پرداختی، نوع تسهیلات ( تكلیفی و غیرتكلیفی ) ، واردات و صادرات ، تولید محصولات كشاورزی ، میزان بارش و همچنین شاخص بهای عمده فروشی محصولات كشاورزی و شاخص نهاده ها از عواملی هستند كه در این تحقیق به آن ها پرداخته شده است .

2- ادبیات تحقیق :

از دهه 1950 میلادی به بعد این باور كه كشاورزان و روستاییان به ویژه دركشورهای در حال توسعه فاقد درآمد كافی برای پس انداز و تامین مالی سرمایه گذاری های مورد نیاز در بخش كشاورزی هستند تقویت گردید . براین اساس دولت ها موظف شدند كه مستقیماً به امر تامین اعتبار ارزان و تزریق آن به بخش كشاورزی اهتمام ورزند . راه حل معمول پیشنهادی برای این منظور تاسیس نهادهای مالی دولتی مانند بانك ها و موسسات اعتباری تخصصی بود . در دهه 1970 میلادی در مسیر فعالیت این موسسات اعتباری به دلیل وابستگی بیش از حد به دولت، مشكلاتی پدید آمد و لذا از اوایل دهه 1980 میلادی رهیافت مبتنی بر تزریق یك سویه اعتبار به روستاها مورد تردید قرار گرفت و به جای آن مقوله تامین مالی سرمایه گذاری در بخش كشاورزی به صورت یك جریان دو سویه و مبتنی بر واسطه گری مالی و به تعبیری تجهیز پس اندازهای مردمی به ویژه كشاورزان در كانون توجه قرار گرفت . موسساتی كه رویكرد جدید را دنبال نمودند به ویژه در كشورهای آسیای جنوب شرقی ، در دستیابی به نرخ وصولی بالا و كاهش اتكاء به یارانه های دولتی تا حدود زیادی موفق بوده اند .

دسترسی به منابع مالی یكی از پیش نیازهای اساسی توسعه فعالیت های بخش كشاورزی به شمار می رود .بنابراین یكی راه های تقویت بنیه مالی بانك به منظور بالا بردن ظرفیت و توانمندی این بخش كمك به توسعه و رشد سرمایه گذاری است كه جزو اهداف و سیاستهای بانك قرار گرفته است .

منابع نه تنها از محل افزایش در حساب های بدهی ایجاد می شوند بلكه از طریق كاهش در حساب‌های دارایی نیز می توان منابع متنابه مالی را ایجاد نمود . یكی از موثرترین و كارآمدترین منابعی كه از طریق مدیریت بر داراییها و به طور اخص مدیریت وجوه نقد بدست می‌آیند ، وصول مطالبات و تسهیلات پرداختی هستند .

از نظر تئوری عوامل متعددی بر میزان بازپرداخت تسهیلات اعطایی به بخش کشاورزی تاثیرگذار است.از جمله این عوامل ،سیاستهای قیمت گذاری در این بخش نظیر تعیین قیمت، تنظیم قیمت،قیمت تضمینی ،قیمت تثبیتی و سیاست قیمتهای آزاد است که از طریق تغییر درآمد کشاورزان بر میزان و نحوه بازپرداخت تسهیلات پرداختی به آنها تاثیر می گذارد.