سمبولیسم – رومانتیسم
در آغار سده نوزده، در آن دوران كه هریك از مكتبها و جنبشهای ادبی قلمروئی از جهان هنر و ادب را ویژه خود ساخته بود، جنبش دیگری بنام سمبولیسم پا به پهنه هستی گذارد این جنبش در حقیقت شورش و عصیان نسل جوان در برابر تمام هستیها و پدیدههای اجتماعی و هنری و اخلاقی بود
دسته بندی | عمران |
فرمت فایل | doc |
حجم فایل | 103 کیلو بایت |
تعداد صفحات | 11 |
سمبولیسم
در آغار سده نوزده، در آن دوران كه هریك از مكتبها و جنبشهای ادبی قلمروئی از جهان هنر و ادب را ویژه خود ساخته بود، جنبش دیگری بنام سمبولیسم پا به پهنه هستی گذارد.
این جنبش در حقیقت شورش و عصیان نسل جوان در برابر تمام هستیها و پدیدههای اجتماعی و هنری و اخلاقی بود.
سمبولیسم مكتبی ادبی بود كه بدبینی و نومیدی را با وهم و رویا، همراه با احساس و خیالی ژرف و نیز درهم آمیخته بازبانی آكنده از كنایه و اشاره كه ویژه خود این مكتب است، بیان میداشت.
سمبولیسم تنها بر پایه «اصالت احساس» تكیه داشت و هنرمندان این مكتب برای احساسهای خود به هیچ اصل دیگری گردن نمینهادند و از هیچ منطق و واقعیت دیگری پیروی نمیكردند.
سرایندگان و نویسندگان در این مكتب هریك با زبانی رمزی ویژه خویش سخن میگفتند زیرا كه این گفته «مالارمه» شاعر سمبولیك سرآغاز اندیشهها و گفتار آنان بود كه میگوید:
«نام بردن از یك چیز سه چهارم لطف شعر را تباه میسازد، زیرا كه جاذبهی هر شعر بستگی به خرسندی خاطر دارد كه خواننده در نتیجه درك نكتهها و مضمونهای شعری به كمك گمان خود به دست میآورد. با اشاره و كنایه چیزی را نمایاندن یا احساسی را برانگیختن، زیبائی اندیشه هنری را به كمال میرساند.»
از همین رو بود كه این رمزها و كنایهها (سمبلها) به نوشتهها یا سرودههای هنرمند سمبولیك ویژگی خیالانگیزی میداد و پدیدههای هنری او را به شكل یك پدیده عرفانی یا روحانی مینمایاند.
مالارمه در جای دیگر مینویسد: « یك عبارت زیبای بیمعنا خیلی با ارزشتر از یك عبارت بامعناست كه زیبائی چندانی ندارد. »
سمبولیكها به كمك « جادوی واژهها » آنچنان جهان مادی و معنوی و محسوس و نامحسوس را بهم پیوستند كه آهنگ و طنین واژهها خود سرانجام بیش از هر موضوع دیگری آنها را بسوی خویش كشید و گاه هدف برجسته برخی از سرودها گردید.
در همه پدیدههای هنری سمبولیكی، یك احساس و خیال ژرفی كه آمیخته با نومیدی و بدبینی است به چشم میخورد. این احساس سركش همواره درونبین و خودنگر است و با رویا و خیال همراه است. سخنوری درباره این گروه هنرمندان میگوید:
« آنان به همه چیزها و پدیدهها معناهائی نامحدود نبخشیدند، به گونهای كه هرچیزی با ماوراءالطبیعه بستگی پیدا میكند، اما شیوه بیان آنان دلپسند و نامفهوم است. »
از آنجا كه سمبولیكها به ستیزهجوئی با هر قیدوبند منطقی و رئالیستی در شعر و هنر برخاستند، مكتب سمبولیسم در برابر رئالیسم قرارگرفت.
این شیوه در هنر تئاتر نیز اثر بخشید و رواجیافت و نمایشنامهنویسان بزرگی همچون موریس مترلینگ بشیوه سمبولیسم نمایشنامه نوشتند.
از آنجا كه این دسته هنرمندان اصول استوار و پابرجائی را پیروی نكردند و با زبان ویژه رمزی خود سخن از احساس و رویا و خیال به میان آوردند هر كس از خواندن آثار آنان به اندازه نیروی درك و احساس خود، چیز خواهد فهمید.
پیشوای این مكتب در فرانسه شارب بودلر بود كه بهره زیادی در برانگیختن این جنبش دارد. همچنین ادگارد آلنپو (امریكائی) و موریس مترلینگ (بلژیكی) از رهبران شناخته این مكتب بشمار میروند.
آشنایی با سبک هنری سمبولیسم
گرایشهای هنری نوین در قرن بیستم:
سمبولیسم: Symbolism
سمبولیسم در لغت به معنای رمز گرایی و نمادگرایی است. سمبولیسم، جنبشی نامحسوس در هنر بود که در دهه های 1880و 1890 در ارتباطی نزدیک با جنبش ادبی سمبولیستی در شعر فرانسه ظهور و شکل گرفت. این جنبش واکنشی بود به اهداف طبیعت گرایانه ی مکتب امپرسیونیسم و نیز به اصول رئالیسمی که توسط کوربه وضع شد.” نقاشی اساسا هنری عینی است و فقط می تواند شامل بازنمایی چیزهایی شود که واقعی و موجودند… شیء انتزاعی به قلمرو نقاشی تعلق ندارد”
قوانین ارسال دیدگاه در سایت