طراحی کتابخانه در شهر خرم‌آباد با رویکرد پایداری اجتماعی فرهنگی

پروپوزال کارشناسی ارشد طراحی کتابخانه در شهر خرم‌آباد با رویکرد پایداری اجتماعی فرهنگی

پروپوزال کارشناسی ارشد طراحی کتابخانه در شهر خرم‌آباد با رویکرد پایداری اجتماعی فرهنگی

انسان موجودی اجتماعی است که شرط بقای وی در ایجاد ارتباطات و تعاملات اجتماعی می‏باشد. اجتماع پذیری روندی است که انسان را آماده زندگی جمعی می‏نماید. جامعه پذیری معماری نیز مشخصه ای است که زمینه تعامل و کنش متقابل اجتماعی را در فضاهای معماری فراهم می‏سازد. کتابخانه نوعی فضایی عمومی است و فضای عمومی مطابق تعریف آن باید بستر استفاده و ارتباط جمعی شهروندان و کاربران باشد و بتواند به افزایش فرصت تعامل اجتماعی کمک نماید. لذا یک فضای عمومی شهری مانند کتابخانه باید دارای مشخصه اجتماع پذیری معماری باشد. علاوه بر آن کتابخانه ها می توانندیکی از ابزارهای دسترسی افراد جامعه به منابع دانش و فعالیت های فکری بشر باشند که به عنوان قلب جامعه محل یادگیری مادام العمر افراد و جلوه عملی دموکراسی در جامعه باشند. کتابخانه ها به دلیل ارتباط با افراد مختلف جامعه ، نقش ویزه ای را در ترویج علم و ارتقای فرهنگ کتاب و کتابخوانی دارا هستند.(تامسون،1381)

با شروع مباحث پایداری در زمینه شهرسازی از دهه 1960 تا به امروز هر سه بعد محیطی، اقتصادی و اجتماعی آن بسط و گسترش یافته است. اما در این میان، مباحث مرتبط با پایداری اجتماعی تا به امروزه مورد توجه جدی قرار نگرفته است و هنوز یک مدل جامع و فراگیر از پایداری اجتماعی و ابعاد و عناصر سازنده آن ارائه نشده است. چراکه تحقق پایداری اجتماعی در جوامع در حال توسعه الزاماتی را ایجاد می کند و این سوال مطرح می شود که این الزامات چه پیامد های فرهنگی به همراه دارد؟ عقیده بر این است که با گذشت بیش از دو دهه از آغاز بحث‌های توسعه پایدار، بُعد انسانی پایداری مورد غفلت قرار گرفته و تمرکز بر ابعاد محیطی توسعه و رشد اقتصادی بوده است. “عدم موفقیت و شکست‌های وسیع و گسترده این رویکرد، منتهی به ایجاد و تولید تغییری معنادار و تجدید یا نو کردن مفهوم پایداری اجتماعی و دیگر جنبه‌های مربوط و وابسته به آن است(Vallance et al 2011).” از آنجایی که مطابق مثلث ساده و معروف پایداری، یکی از رئوس و عوامل و عناصر اصلی این مثلث اجتماع است که اصلی ترین عنصر آن انسان است، در موضوعات مطرح در نظریه توسعه پایدار، آراء و باورها و همه موضوعات مربوط به او جایگاه ویژه ای خواهند یافت، که از میان آنها فرهنگ به عنوان فضای عمل او که از فضای فکری انسان یعنی جهان بینی اش منتج می‌شود، از اهمیتی بنیادین و اصلی برخوردار خواهد بود. “در واقع جهان بینی از طریق یک حلقه واسط(یعنی فرهنگ)هدایت عمومی توسعه پایدار را عهده دار است”(نقی زاده،1387).