مبانی نظری و پیشینه پژوهش اضطراب اجتماعی (فصل دوم)

مبانی نظری و پیشینه پژوهش اضطراب اجتماعی (فصل دوم)

مبانی نظری و پیشینه پژوهش (فصل دوم تحقیق ارشد) اضطراب اجتماعی (هراس اجتماعی) در 38 صفحه ورد قابل ویرایش با فرمت doc

توضیحات: فصل دوم تحقیق کارشناسی ارشد (پیشینه و مبانی نظری پژوهش)

همرا با منبع نویسی درون متنی فارسی و انگلیسی به شیوه APA جهت استفاده فصل دو تحقیق

توضیحات نظری در مورد متغیر و همچنین پیشینه در مورد متغیر مربوطه و متغیرهای مشابه

رفرنس نویسی و پاورقی دقیق و مناسب برای فصل دو تحقیق

منبع : دارد (به شیوهAPA)

نوع فایل: WORD و قابل ویرایش با فرمت doc

قسمتی از مبانی نظری متغیر:

مقدمه

اضطراب را به علت مشکل پیش بینی شده تعریف می کنند.اضطراب معمولأ به خطری رد زمان آینده مربوط می شود. اضطراب لزومأ بد نیست- در واقع انطباقی است. از این لحاظ به ما کمک می کند که متوجه خطرات آینده می شویم و برای آنها برنامه ریزی می کنیم- یعنی، آمادگی مان را افزایش می دهیم، و قبل از وقوع مشکلات احتمالی درباره آنها درست فکر کنیم- انطباقی است. در مطالعات آزمایشگاهی که اولین بار یکصد سال قبل به اجرا در آمد و تا کنون بارها و بارها تأیید شده اند، این نتیجه به دست آمد که مقدار کمی از اضطراب عملکرد را در تکالیف آزمایشگاهی به بود می بخشد. اما اگر از هر کسی که اضطراب امتحان یا اجتماعی داشته باشد بپرسید، به شما خواهد گفت که اضطراب بیش از حد مانع عملکرد مناسب می شود. بنابر این اضطراب اندک انطباقی است، اضطراب زیاد زیان آور است.

همه ما برخی اوقات، در موقعیت های اجتماعی مضطرب می شویم، اگرچه کودکان و نوجوانان اغلب انواع بسیاری از نگرانی ها و ترس ها را گزارش کرده اند، اغلب اینها زودگذر هستندو باعث اختلال عمده در عملکرد فرد نمی شوند ( موریس، مرکل باچ، گادت، & مولرت، 2000؛ به نقل از هربرت، گاودیانو، رینگلد و دیگران، 2009). ترس یکی از هیجان های اصلی است فوبی های اجتماعی شکل های اغراق آمیز این گونه ترسها هستند (روزنهان و سلیگمن، 1386). اصطلاح فوبی (PHOBIA) به ترس شدید از یک شیء یا موقعیت یا وضعیت اطلاق می شود. فوبی ترسی غیر منطقی است که به اجتناب هوشیارانه از شیء، فعالیت یا موقعیت منبع ترس منجر می شود.اختلال اضطراب اجتماعی (SAD) ترسی مشخص و ثابت از شرمنده شدن یا مورد ارزیابی منفی قرار گرفتن در موقعیت های اجتماعی یا هنگام انجام فعالیتی در حضور دیگران است ( سادوک و سادوک، 1389).

تاریخچه ی اختلال اضطراب اجتماعی

اختلال اضطراب اجتماعی برای نخستین بار در آمریکا توسط بیرد و در فرانسه ژانه توصیف شد. اصلاح «فوبیای اجتماعی» را اولین بار مارکس و گلدر ) 1996؛ به نقل از کلارک، فربون،1385) برای این اختلال به کار بردند.

اصطلاح « فوبیا» به ترس شدید از یک شیء یا موقعیت یا وضعیت اطلاق می شود و فوبیای اجتماعی ترس شدید و مستمر از موقعیت هایی است که در آن حالت ممکن است شرمساری روی دهد ( سادوک و سادوک، 1382). مارکس و گلدر (1966؛ به نقل کلارک و فربورن، 1385) بر اساس یافته های خودشان مبنی بر این که فوبیای اجتماعی از نظر سن شروع از سایر فوبیاها متفاوت است، آن را از سایر فوبیاها جدا کردند و این کار تأثیر بسزایی در تثبیت این واحد تشخیصی به عنوان یک اختلال مستقل داشت.

اختلال اضطراب اجتماعی بطور رسمی برای نخستین بار تحت عنوان « فوبیای اجتماعی» در سومین ویراست راهنمای تشخیصی و آماری اختلال های روانی (DSM-III) توصیف شد ( انجمن روانپزشکی آمریکا، 1980). این اختلال تا زمان تدوین DSM-III به عنوان یک اختلال یا نشانگان اصلی قلمداد نمی شد. در سال 1980 بود که اختلال اضطراب اجتماعی وارد نظام طبقه بندی اختلال های روانی گردید و ویژگی های بالینی و معیارهای تشخیصی آن در بازنگری های بعدی DSM با وضوح بیشتری تعریف شده اند.

اصطلاح « اختلال اضطراب اجتماعی» به عنوان نامی مناسب تر برای این اختلال پیشنهاد شده است زیرا مشکلاتی که ایجاد می کند در مقایسه با مشکلاتی که هراس های دیگر به وجود می آورند بسیار فراگیرتر است و اختلال بسیار بیشتری در فعالیت های عادی اجتماعی ایجاد می کند( لیبوویتز و همکاران؛ به نقل از دیویسون، نیل و کرنیک، 1388).

ویژگی های بالینی اختلال اضطراب اجتماعی

فوبیا ها با بروز اضطراب شدید، وقتی که بیمار در مقابل موقعیت یا شیء خاصی قرار می گیرد، یا حتی وقتی مواجهه با آن موقعیت یا شیء را پیش بینی می کند، مشخث هستند. همچنانکه در نسخه ی تجدید نظر شده چهارمین ویراست راهنمای تشخیصی و آماری اختلال های روانی (DSM-IV-TR) آمده است، قوبیای اجتماعی یا اختلال اضطراب اجتماعی عبارت است از ترس از آن دسته از موقعیت های اجتماعی که در آن ها نوعی مورد کنجکاوی دیگران قرار گرفتن و یا تماس با غریبه ها مطرح است. افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی می ترسند که در موقعیت های اجتماعی مانند بودن در جمع افراد، سخنرانی کردن در حضور دیگران و ملاقات افراد جدید، دچار شرمساری و خجالت زدگی شوند. آن ها ممکن است ترس های خاصی در مورد فعالیت هایی از جمله نوشتن، غذا خوردن و صحبت کردن در حضور دیگران داشته باشند، یا ممکن است نوعی ترس مبهم و غیر اختصاصی در مورد شرمسار شدن خود داشته باشند ( سادوک و سادوک،2005). فرد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی معمولأ سعی می کند از موقعیت هایی که در آن ها ممکن است مورد ارزیابی دیگران قرار گیرد و نشانه های اضطراب در او ظاهر شود و یا به طریقی رفتار کند که خجالت زده شود، اجتناب کند ( دیویسون، نیل و کرنیک، 1388).