مقاله داخلی كاهش میزان نفوذپذیری گره‌های ناشناس با طراحی یک واحد امنیتی در شبکه حسگرهای بی‌سیم
مقاله داخلی كاهش میزان نفوذپذیری گره‌های ناشناس با طراحی یک واحد امنیتی در شبکه حسگرهای بی‌سیم
| دسته بندی | امنیت |
| فرمت فایل | doc |
| حجم فایل | 2.052 مگا بایت |
| تعداد صفحات | 15 |
كاهش میزان نفوذپذیری گره‌های ناشناس با طراحی یک واحد امنیتی در شبکه حسگرهای بی‌سیم
بخش اول: آشنایی با شبکه حسگرهای بی سیم
بخش دوم: امنیت شبكه حسگرهای بی سیم
بخش سوم: شیفت ریجیسترهای بازخور خطی (LFSR)
بخش چهارم: طراحی واحد امنیت برای سرخوشه‌ها
بخش پنچم: نتیجه گیری
چكیده
در شبکه‌های بی‌سیم كه از سیگنال‌های رادیویی جهت تبادل اطلاعات استفاده می كنند. با استفاده از این سیگنال‌ها نفوذگران قادرند در صورت شکستن موانع امنیتی نه‌چندان قدرتمند این شبکه‌ها، خود را به عنوان عضوی از این شبکه‌ها جازده و در صورت تحقق این امر، امکان دست‌یابی به اطلاعات حیاتی، حمله به سرویس‌دهنده‌گان سازمان و مجموعه، تخریب اطلاعات، ایجاد اختلال در ارتباطات گره‌های شبکه با یکدیگر، تولید داده‌های غیرواقعی و گمراه‌کننده، سوءاستفاده از پهنای باند مؤثر شبکه و دیگر فعالیت‌های مخرب توسط گره‌های نفوذگر فراهم می شود. بر همین اساس در این مقاله روشی برای افزایش امنیت در شبکه حسگرهای بی‌سیم با طراحی یك واحد امنیتی برای سرخوشه ارائه شده است، كه نفوذپذیری گره‌های مزاحم ناشناس به گره‌های حسگر که اطلاعات را به سرخوشه ارسال می کنند، کاهش می دهد. واحد امنیت با بکارگیری شیفت رجیسترهای بازخور(LFSR)، کلیدی را برای هر گره در نظر می‌گیرد، تا هر گره داده خود را با آن کلید رمز کرده و به گره بعدی ارسال کند. با این روش ضریب امنیت برای شبکه‌هایی با فعالیت ویژه و وظایف حساس افزایش خواهد یافت.
كلمات كلیدی
شبکه حسگرهای بی‌سیم، سرخوشه، شیفت رجیسترهای بازخور خطی، واحد امنیتی.
1 – مقدمه
[1] یك شبكه حسگر متشكل از تعداد زیادی گره‌های حسگری است كه در یك محیط به طور گسترده پخش شده و به جمع‌آوری اطلاعات از محیط می‌پردازند. لزوماً مکان قرار گرفتن گره‌های حسگری، از قبل تعیین شده و مشخص نیست.
مطالب زیر را حتما بخوانید:
قوانین ارسال دیدگاه در سایت