پایان نامه نقش ایثار در تحقق وحدت ملی و انسجام

مقدمه

«واعتصموا بحبل الله جمیعاً ولاتفرقوا» آل عمران آیه 103

و همگی به رشته ی دین خدا چنگ زده و متفرق نشوید.

گاهی جسم ها كنار یكدیگرند، اما قلب ها در كنار هم نیستند.

گاهی هم فاصله ی بسیاری میان دو نفر یا دو گروه یا دو ملت است، ولی دل هایشان با هم است و به یاد هم اند، همدل و همراه اند، متحد و منسجم اند.

از كنار هم بودن جسم ها و بدن ها چه سود، وقتی دل ها از هم جدا باشد؟!

و از فاصلۀ جسمی و جدایی فیزیكی چه غم، وقتی پیوندهای قلبی و عاطفی و ملی و مرامی استوار باشد؟

آنچه آحاد مردم را، به رغم تفاوت رنگ ها، نشر ادها، زبان ها، چهره ها، ملیّت ها، كشورها و شهرها، شغل ها و زندگی ها، به هم متصل می سازد، «فكر مشترك» و «ایمان واحد» و «فرهنگ واحد» است.

آنچه «امت اسلامی» را در كنار خاتم پیامبران حضرت محمد (ص) منسجم و متحد ساخته بود، «عقیدۀ اسلامی» بود، هرچند یكی برده بود و دیگری آزاد. یكی سیاه بود و دیگری سفید، یكی حبشی بود و دیگری قُریشی، یكی فقیر بود و دیگری ثروتمند، یكی مهاجر بود و دیگری انصار، یكی عرب بود و دیگری عجم. آن چه آن همه را به هم پیوند می داد وحدت و انسجام می آورد «اخوّت اسلامی» برگرفته از قرآن كریم بود.

اِنّما المؤمنون إخوه [1]

در حقیقت، مؤمنان با هم برادرند.

از درس های مهم تاریخ و تجربه بشری و رهنمود قرآن و حدیث، یكی هم این است كه وحدت و همبستگی در هر جا و هر زمان و میان هر ملتی وجود داشته باشد، برای آنان عزت و كامیابی و پیروزی فراهم می آورد. از سوی دیگر، تفرقه و تشتّت و اختلاف و چند دستگی در هر جا و هر گاه و در هر گروهی رخ می دهد، ضعف و زبونی و شكست و نابودی و ناكامی در پی دارد. این سنت تغییر ناپذیر تاریخ است و مسلمانان و غیر مسلمانان و شرقی و غربی و دیروز و امروز نمی شناسد.

این حقیقت نیز مثل آفتاب، روشن است كه همیشه دشمنان از راه تفرقه افكنی و ایجاد اختلاف و دامن زدن به آن، درصدد تضعیف ما برامده و سیاست «تفرقه بینداز و حكومت كن» را سرلوحۀ عمل خود قرار داده اند و هرگاه توانسته اند بذر فتنه بپاشند و اختلاف افكنی كنند، به اهداف شوم خود رسیده اند و هرگاه ملت های مسلمان و پیروان مذاهب مختلف و گرایش های گوناگون، هشیار بوده و دست دشمن را خوانده اند و اتحاد و انسجام خویش را حفظ كرده اند دشمن را ناكام گذاشته اند.

تاریخ بشر، پر از نمونه هایی است كه هم زیان های مرگبار تفرقه را نشان می دهد، هم گواه غزت و عظمت و اقتدار در سایۀ وحدت و همبستگی است. از زمان پیامبران گذشته اقوام باستان، تا عصر حاضر همه جا «تا بوده چنین بوده و تا هست، چنین است».

وقتی رهبر معظم انقلاب، حضرت آیه الله خامنه ای مدظله در پیام نوروزی خود، سال 1386 را به عنوان «سال اتحاد ملی و انسجام اسلامی» اعلام فرمودند، برای توجه دادن به این «كلید عزت و اقتدار» بود و از توطئه های دشمنان نیز در ایجاد تفرقه خبر می داد.

ما هم در درون جامعه و كشور خویش، به شدت نیازمند «اتحاد ملی» هستیم، هم در قلمرو وسیع كشورهای اسلامی و در سطح جهان، به «انسجام اسلامی» نیاز داریم و شگفت آنكه دشمنان قسم خورده ی اسلام و انقلاب، هم برای شكستن وحدت ملی ما تلاش و توطئه می كنند، هم برای گسستن انسجام ملت های مسلمان برنامه ریزی و اقدام و دخالت می كنند.

فرمان خدا و قرآن، توصیۀ پیامبر خدا (ص) و امامان پاك، حكم عقل و فطرت و دستاورد تجربه های گرانقدر، همه و همه بر ضرورت پاسداری از این رمز و راز عزت و عنصر حیاتی و بنیادی كیان اسلامی و عظمت مسلمین و شكوه اهل قبله اشاره دارد. حفظ این همبستگی و وحدت، یك فرضیه است و كوبیدن بر طبل اختلاف و هیزم شكنی برای آتش تفرقه، یك گناه نابخشودنی به شمار می رود.

[1] . حجرات، آیه 10.