گزارش کاراموزی بررسی مدیریت سازمانی

گزارش کاراموزی بررسی مدیریت سازمانی در 57 صفحه ورد قابل ویرایش

گزارش کاراموزی بررسی مدیریت سازمانی در 57 صفحه ورد قابل ویرایش

مقدمه

مدخلی بر مفهوم مدیریت

شاید یكی از مهمترین فعالیتها در زندگی اجتماعی بشر امروز را بتوان مدیریت دانست. در عصر حاضر به مدد این فعالیت است كه مأموریتها و اهداف سازمانها تحقق می یابند. از منابع و امكانات موجود بهره برداری می شود و توانایی و استعداد انسانها از قوه به فعل در می آید. مدیران در انجام وظایف خود فرایندی را دنبال می كنند كه شامل اجزایی چون برنامه ریزی، سازماندهی، نظارت و كنترل، انگیزش، ارتباطات، هدایت و تصمیم گیری است. مجموعة این فعالیتهاست كه مدیریت را شكل می دهد و هماهنگی و نیل به هدفها را میسر می سازد.

صاحبنظران مدیریت را هنر انجام امور به وسیلة دیگران توصیف كرده و بر نقش دیگران و قبول هدف از سوی آنان تأكید ورزیده است. گروهی مدیریت را علم و هنر هماهنگی كوششها و مساعی اعضای سازمان و استفاده از منابع برای نیل به اهداف معین توصیف كرده اند. گروهی دیگر مدیریت را در قالب وظایفی چون برنامه ریزی، سازماندهی، هماهنگی و… بیان نموده اند. یكی از علمای مدیریت و اقتصاد مدیریت را تصمیم گیری دانسته و این وظیفه را بهترین و اصیلترین نقش مدیر قلمداد نموده است. عالم دیگری بر نقشهای مدیر از دیدگاه تازه تری نگریسته و برای مدیر وظایف و نقشهایی چون رهبری سازمان، منبع اطلاعاتی، و عامل تصمیم گیری و رابط با سایر سازمانها بر شمرده است. اندیشمندان دیگر نیز نقش های هشتگانه ای را برای مدیر بر شمرده اند كه در فصل یكم به آنها اشاره خواهد شد.

برنامه ریزی

برنامه ریزی جامع( استراتژیك)

نویسندگان و اندیشمندان مدیریت هر كدام تعریف خاصی از این نوع برنامه ریزی ارائه داده اند كه شاید بتوان همة آنها را در این تعریف خلاصه كرد كه برنامه ریزی استراتژیك فرایندی است در جهت تجهیز منابع سازمان و وحدت بخشیدن به تلاشهای آن برای نیل به اهداف و رسالتهای بلند مدت، با توجه به امكانات و محدودیتهای درونی و بیرونی. البته باید یادآور شد كه برنامه ریزی استراتژیك قبل از آنكه یك تكنیك و فن باشد یك نحوة تلقی و باور است كه مدیران را به تفكر دراز مدت و آینده نگری و پیش بینی افقهای دور ترغیب می كند.
خصوصیات برنامه ریزی استراتژیك

1ـ برنامه ریزی جامع، انعكاسی از ارزشهای حاكم بر جامعه است. جهان بینی ها، اعتقادات و سنتهای جامعه در برنامه ریزی جامع منعكس می شود.

2ـ برنامه ریزی جامع معطوف به سؤالات اصلی و مسائل اساسی سازمانها است. سؤالاتی از این قبیل كه« برنامه های امروز سازمان چیست و برنامه های آتی چه باید باشد؟»« امروز كجا هستیم و جهت گیریهای آینده چیستند؟»«امكانات و منابع سازمان در آینده چه وضعیتی دارند و باید مصروف چه اهدافی گردند؟»… در برنامه ریزی جامع مطرح می شوند.

3ـ برنامه ریزی جامع با مطرح ساختن اهداف بلند مدت و تبیین رسالتهای سازمان مدیران را در انجام فعالیتهایشان هم جهت و هماهنگ می سازد.

4ـ برنامه ریزی جامع دارای دید دراز مدت است و افق های دورتری را در سازمان مطرح می سازد. برنامه ریز در این نوع برنامه ریزی به آینده های دور می اندیشد و می كوشد تا موقعیت سازمان را در بلند مدت ترسیم نماید.

5ـ برنامه ریزی جامع، عملیات و اقدامات سازمان را در دوره های زمانی بالنسبه طولانی هماهنگ نموده و به آنها پیوستگی و انسجام می بخشد.

6ـ برنامه ریزی جامع در سطوح عالی سازمان شكل می گیرد، زیرا در این سطح است كه تقریباً به طور همه جانبه ای اطلاعات لازم در مورد امكانات و منابع سازمان و انتظارات و توقعات از آن متمركز است.

7ـ برنامه ریزی جامع، فراگیر بوده و برنامه های عملیاتی سازمان را در بر می گیرد و به آنها جهت می بخشد.

8ـ برنامه ریزی جامع امكانات و محدودیتهای درونی و بیرونی سازمان را در مد نظر دارد و با توجه به آنها پیش بینی های خود را انجام می دهد.
اهمیت و ضرورت برنامه ریزی جامع در سازمان

در سنوات اخیر با تغییرات شگفت آوری كه سازمانها را احاطه كرده است، مدیران به فراست دریافته اند كه با تعیین و تبیین اهداف و مأموریتهای سازمان در دراز مدت بهتر می توانند برنامه های خود را به ثمر رسانند. سازمان بهتر كار می كند و نسبت به محیط خود واكنشهای مناسبتری نشان می دهد. از این رو استفاده از برنامه ریزی استراتژیك و جامع به عنوان یك ضرورت در سازمانها مطرح گردیده است. به كمك این برنامه ریزی، مدیریت قادر می شود جهت گیریهای خود را در آینده معین ساخته و سازمان را در مقابل تغییرات و تحولات فردا مجهز سازد. برنامه ریزی جامع به مدیر كمك می كند تا تصویر روشنی از سازمان و هدفهای آن به دست دهد و فعالیتهای
سازمان را در لوای استراتژی واحدی هماهنگ سازد.

برنامه ریزی نیروی انسانی

برنامه ریزی نیروی انسانی بخشی از برنامه ریزیهای كلی سازمان بوده و هدف آن تشخیص و تأمین كادر مورد نیاز با توجه به تغییر و تحولات سازمان در آینده می باشد. برنامه ریزی نیروی انسانی در دو مرحله انجام می پذیرد: مرحلة اول، برنامه ریزی احتیاجات نیروی انسانی در تمامی رده ها و سطوح سازمان در طول مدت برنامه می باشد. مرحلة دوم، برنامه ریزی تأمین نیروی انسانی برای رفع نیازهای سازمان است. در مرحلة اول، وجود اطلاعات و آمار پرسنلی لازم بوده و در مرحلة دوم، برنامه ریزی وضعیت خدمتی ضرورت پیدا می كند.

الگوهای جدید ساخت سازمانی

تغییرات شگرف و سریع دهه های اخیر و مسائل پیچیدة امروز در زمینة سازمان و مدیریت، این واقعیت را محسوس ساخته كه طرحهای تشكیلاتی سنتی پاسخگوی نیازهای كنونی نبوده و باید دگرگونیهای اساسی در ساختارهای سازمانی ایجاد شود. در پاسخ بدین نیاز، صاحبنظران و نظریه پردازان سازمان و تشكیلات دست به اصلاحات، تغییرات و تعدیلاتی در ساختارهای سنتی زده اند و كوشیده اند تا با ابداع الگوهای جدید تشكیلاتی، سازمانها را با محیط متغیر و پیچیدة این عصر همساز كنند و مشكلات ساختارهای سنتی را تخفیف بخشند. در این قسمت به ذكر محدودیتهای ساختارهای سنتی سازمانی پرداخته و الگوهای جدید ساخت سازمانی را معرفی می كنیم.

محدودیتهای ساختارهای سنتی سازمانی

ساخت سنتی سازمان كه به صورت هرمی شكل طراحی می شود و به ساخت سلسله مراتبی یا ساخت وظیفه ای مشهور است، به علت سادگی و سهولت كاربرد، در سازمانهای بسیاری مورد استفاده قرار گرفته است. اما ساخت مذكور دارای محدودیتها و نارساییهایی است كه ذیلاً به پاره ای از آنها اشاره می شود:

1ـ ساخت سنتی بر اساس سلسله مراتب ایجاد گردیده و ارتباطات در آن كند و طولانی و فاقد دقت لازم است. مجاری ارتباطی در اغلب موارد عمودی است و امكان ارتباط افقی وجود ندارد.

2ـ واحدهای سازمانی در این ساخت مستقل نبوده و برای انجام هدف نهایی نیازمند یكدیگرند. امكان هماهنگی و منظم ساختن این واحدها كه هر كدام خود را مسئول تحقق هدف و مأموریت خود می دانند، مشكل بوده و در راه تحقق هدف نهایی سازمان مانع ایجاد می كند.

3ـ روابط در ساخت سنتی، فردی است و همواره شخصی به عنوان رئیس، سرپرست و افرادی به عنوان مرئوس و زیر دست در مقابل هم قرار دارند و از روابط گروهی و جمعی كه افراد را در كنار هم قرار می دهد اثری نیست. فرد در ردة پایین خود را جدا از ردة بالاتر احساس می كند و هیچ گونه تعلقی بین مراتب سازمانی به جز رابطة رسمی سلسله مراتبی وجود ندارد.

4ـ در ساخت سنتی برای هر وظیفه ای یك واحد ایجاد شده و تخصصها در خانه های سازمانی ثابت محبوس شده اند. در چنین وضعیتی جا به جایی نیروهای تخصصی به سهولت امكان پذیر نیست و در بسیاری از زمانها این وضع منجر به هدر رفتن منابع و بیكاری مزمن نیروها می شود.