مبانی نظری و پیشینه پژوهش با موضوع روش های تأمین مالی

مبانی نظری و پیشینه پژوهش با موضوع روش های تأمین مالی

مبانی نظری و پیشینه پژوهش با موضوع روش های تأمین مالی

وضیحات: فصل دوم مقاله کارشناسی ارشد (پیشینه و مبانی نظری پژوهش)

همراه با منبع نویسی درون متنی به شیوه APA جهت استفاده فصل دو مقاله

توضیحات نظری کامل در مورد متغیر

پیشینه داخلی و خارجی در مورد متغیر مربوطه و متغیرهای مشابه

رفرنس نویسی و پاورقی دقیق و مناسب

منبع : انگلیسی وفارسی دارد (به شیوه APA)

نوع فایل: WORD و قابل ویرایش با فرمت doc

قسمتی از متن مبانی نظری و پیشینه

روش های تأمین مالی

تأمین مالی از موضوعاتی است که در بحث راه اندازی هر سرمایه گذاری جدید مطرح میشود. سرمایه مالی سرمایه­ایست که بانکها در اختیار دارند و صاحبان صنایع آن­را به­کار می­برند. بحث تامین مالی به خصوص در کشورهای در حال توسعه از اهمیت دو چندانی برخوردار است؛ کشورهای در حال توسعه به منظور پیشرفت در عرصه های مختلف اقتصادی نیاز به منابع مالی فراوان دارند. در این کشورها برخی از تحقیق ها را با تامین مالی داخلی میتوان انجام داد اما در تحقیق های مهم و زیرساختی مورد نیاز كشور كه امكان تامین منابع كامل آن توسط دولت فراهم نیست مانند تحقیق های نفتی، گازی، پتروشیمی و بسیاری از صنایع دیگر برای توسعه زیر ساختها برخورداری از منابع خارجی بسیار جدی است. (چن^[1]، 2008، ص20)

2-1-1 انواع روشهای تامین مالی

انواع تامین مالی شامل دریافت وام كوتاه یا بلند مدت، مشاركت در سرمایه گذاری، سرمایه گذاری به شرط خرید محصول، فروش سهام شركت یا صدور اوراق قرضه (البته دو روش آخر برای شركتهای بزرگ مقدور است و غیره) انجام میگیرد تامین مالی تحقیق ها چه مربوط به بخش دولتی باشد و چه بخش خصوصی یا از طریق منابع داخل کشور صورت میگیرد یا از طریق جذب منابع خارجی در هر کدام از این روشها گزینه های مختلفی وجود دارد که کارفرمای تحقیق با توجه به نیاز خود از یکی از این دو روش تحقیق خود را تامین مالی میکند. (ناید^[2]، 2007، ص91)در ادامه هر کدام از این روشها به تفصیل بررسی میشود.

2-1-1-1 انواع روشهای تامین مالی داخلی

روشهای تامین مالی داخلی در دو گروه تامین مالی کوتاه مدت و بلندمدت مورد مطالعه قرار میگیرد. تامین مالی کوتاه مدت برای پشتیبانی سرمایه گذاری موقت در دارایی­های جاری مورد استفاده قرار میگیرد. (موسویان، 1388، ص87)

2-1-1-2 روشهای تامین منابع مالی کوتاهه مدت

اعتبار تجاری: دریافت کالا و پرداخت وجه آن با فاصله زمان

وامهای بانکی: دریافت وجوه مورد نیاز از بانکها

وامهای موسسات مالی تجاری: دریافت وجوه مورد نیاز از موسسات مالی

صدور اسناد تجاری: اوراق بهادار قابل مبادله که توسط واحدهای اقتصادی به سایر واحدها، بانک ها یا موسسات مالی فروخته میشود. ( محمدی، 1385، ص42)

ابزارهای ویژه تأمین مالی بلند مدت

ابزارهای ویژه تامین مالی تامین مالی بلندمدت عبارت است از:

الف- سهام عادی: دارایی مالی است که بیانگر مالکیت در یک شرکت است

ب- سهام ممتاز: اوراق بهادار دارای سود ثابتو معین

ج- اوراق قرضه: اخذ وام در قبال صدور اوراق بهادار با نرخ بهره مشخص

د- اوراق مشاركت

ه- اوراق بهادار قابل تبدیل به اوراق مشاركتیا اوراق قرضه: اوراقی است كه سود معین دارد و صادركننده اوراق قرضه متعهد میشود اصل پول و سود را در تاریخ معین پرداخت كند. این اوراق چند كوپن سود دارند كه مثلاً هر سه ماه یكبار باید به بانك عامل مراجعه كرد و با تحویل آن بخشی از سود را دریافت كرد. (کاتلر^[3]، و همكاران به نقل از علی پارسائیان، 1389، ص61)

2-1-1-3 انواع روشهای مالی تأمین مالی خارجی

بحث تأمین منابع مالی مورد نیاز تحقیق ها از مباحثاصلی انجام تحقیق ها است. در این میان موضوع جذب منابع مالی خارجی راهكاری مورد توجه برای تأمین مالی تحقیق های با حجم مالی بالا میباشد. در كشوری مانند ایران که نیاز به ساختارهای زیر بنایی دارد، جذب منابع مالی خارجی امری بسیار ضروری است. آنچه به کشورها در جذب منابع خارجی کمک میکند وجود ثبات و امنیت در زمینه های اقتصادی، سیاسی، قوانین و مقررات و عوامل و زمینه های مورد توجه هر صنعت و كشور برای جذب منابع خارجی میباشد. تأمین مالی میتواند در حالت كلی به دو شكل استقراض از بانکهای خارجی یا موسسات مالی بین المللی یا به شكل سرمایه گذاری خارجی باشد. در ادامه روشهای مختلف تأمین مالی خارجی بررسی میشود. (ابراهیمی زادگان، 1388، ص78)

2-1-1-4 روشهای قرضی (استقراضی)

در روشهای استقراضی كشور سرمایه پذیر وامی را از كشور یا موسسه وام دهنده دریافت میكند و مکلف است که در سررسیدهای مقرر اقساط را بپردازد. در این نوع روشها كشور یا موسسه وام دهنده هیچگونه ریسكی را نمی­پذیرد و تمام ریسکها متوجه وام­گیرنده است؛ روشهای قرضی كه میتوان از آنها به عنوان وام نام برد عمدتاً با تضمین بازپرداخت همراه
میباشند وجه مشخصه این روشها آن است كه بازپرداخت منابع مالی از سوی دولت یا بانکهای تجاری تضمین میشود. به­عبارت دیگر ریسک برگشت سرمایه متوجه سرمایه گذار یا تامین كننده منابع مالی نیست و دریافت كننده منابع مالی از طریق ضامن كه همان دولت یا بانک تجاری میباشد، ضمانت نامهای مبنی بر تعهد بازپرداخت منابع در سررسید یا تعهد جبران خسارت بر اثر قصور دریافت كننده منابع به تامین كننده منابع مالی ارائه میكند. كلیه وامهای تضمینی خارجی، تسهیلات اعتباری و فاینانس و … که توسط بانکهای بین المللی، سازمانهای پولی و مالی غیر بانکی، بانک جهانی، بانکهای توسعه ای و منطقه ای مانند توسعه اسلامی، سایر موسسات مالی و حتی دولتها ایجاد می­شود، در این طبقه بندی جای میگیرند. منابع مالی موضوع این طبقه بندی بخاطر تضمینی كه بر آن مترتب است در تراز پرداختهای كشور به عنوان بدهی دولت و سیستم بانكی تلقی میشوند. (توكل 1390، ص23) عمده ترین این گونه وامها عبارتند از:

2-1-1-4-1 فاینانس

قراردادهای فاینانس بدین مفهوم هستند كه یک بانک یا موسسه تجاری خارجی وامی را به منظور عملیات معینی به كشور و یا شركت مشخصی پرداخت كرده و در واقع كنترلی روی هزینه كردن آن ندارد و بنابراین تعهدی نیز برای به ثمر نشستن طرح نداشته و در سررسیدهای تعیین شده ای اصل و فرع آن را از طرف قرارداد و یا بانک تضمین كننده قرارداد دریافت میكند. روش فاینانسیک روش كوتاه مدت انتقال سرمایه به كشور است، زیرا پساز فرا رسیدن موعد بازپرداخت وام، میبایست اصل سرمایه به همراه سود آن برگشت داده شود؛ بنابراین مهمترین شرط در دریافت وام ارزی، تخصیص آن به طرحهایی است كه دارای توجیه اقتصادی بوده و نرخ بازگشت سرمایه معقولی را داشته باشند. (یونگ و جانگ^[4]، 2006، ص58)

به طور كلی دو روش شامل فاینانس خودگردان و غیر خودگردان برای تامین مالی تحقیق ها مورد استفاده قرار میگیرد. در روش خودگردان، شركت دریافت كننده اعتبار باید توانایی صدور كالا برای بازپرداخت اقساط تسهیلات به صورت ارز را داشته باشد. اما در روش فاینانس غیرخودگردان، سرمایه لازم برای اجرای تحقیق اقتصادی مشخص، توسط موسسه اعتباری و یا بانک عامل خارجی تامین میشود. مدت استفاده از منابع در این روش حدود 10 الی 12 سال استو نرخ بهره سالانه آنها بر حسب شرایط اقتصادی و ریسک كشور تعیین میشود كه حدود 1 الی 4 درصد بیشتر از نرخ بهره بین بانكی لندن (لایبور) میباشد. (ونوس، 1385، ص95)

2-1-1-4-2 یوزانس

یوزانس در اصطلاح سرمایه گذاری به معنی توافق بر پرداخت قیمت فناوری و تجهیزات دریافت شده در قبال ارائه برات مدت دار میباشد. یكی از روشهای استقراض كوتاه مدت، یوزانس (ورود كالا و خدمات به شكل نسیه) می­باشد كه معمولاً بازارهای پولی و مالی كشورهای صنعتی برای حمایت از فروش تولیدات كشور خود آن را تامین یا تضمین می­كنند و از بدترین نوع استقراض به­ویژه برای استقراض در حجم زیاد به حساب می­آید. زیرا زمان بازپرداخت این نوع از استقراضها بسیار كوتاه­مدت بوده و معمولاً حتی در صورت تبدیل آنها به سرمایه تولیدی فرصت كافی برای به گردشدرآمدن چرخه تولید همان سرمایه وجود ندارد و بنابراین كشور متعهد، مكلف است از سایر منابع مالی خود برای تامین بازپرداخت وام اقدام كند که این امر موجب میشود که در كوتاه­مدت منابع مالی كشور وام­گیرنده به شدت تحت فشار قرار گیرد. معمولاً هزینه­های مالی این نوع از استقراضها سنگین بوده و تامین­كننده این منابع تضمینهای كافی برای برگشت اصل و فرع را از طریق دولتها مطالبه میكند. (عبدالباقی و همكاران، 1383، ص28)

[1] -Chen T.y.

[2] Willem Naude

[3] Catler

[4] Yong-Chin Liu Jung-Hua Hung