ترجمه مقاله اندازه گیری مشخصه دریافت نقل و انتقال یا ارتباط: یک آزمایش شبیه به مدل های اندازه گیری PRCA-24

ترجمه مقاله اندازه گیری مشخصه دریافت نقل و انتقال یا ارتباط: یک آزمایش شبیه به مدل های اندازه گیری PRCA-24

اندازه گیری مشخصه دریافت نقل و انتقال یا ارتباط: یک آزمایش شبیه به مدل های اندازه گیری PRCA-24

هدف از این مطالعه موجود آزمایش سه مدل اندازه گیری مشابه مربوط به اندازه رایج مشخصه دریافت ارتباط یعنی PRCA-24 است. مدل های مشابه یک مدل خطی یا تک بعدی، یک Guttman یک جهته و یک فاکتور ساختاری مرتبه دوم است. این مدل ها برحسب استنباط های مفهومی، خصوصیات هوش سنجی برای هم تحقیقات علمی قبلی و هم بعدی مورد بحث قرار می گیرند. برای آزمایش کردن این مدل ها یک نمونه از پاسخ ها به PRCA-24 (N= 8879) در سرتاسر کشور مورد آنالیز و تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج فرایندهای آماری گوناگون نشان دادند که مدل فاکتور مرتبه دوم با داده ها بهتر متناسب و جور شده است. این مدل با مفاهیم اولیه مربوط به کارهای Mc Croskey (1984) متناسب است و با دو سری داده اضافی تکرار شده است.

درک و فهم ارتباط (CA) یکی از بیشترین مطالعات در رشته ارتباطات انسانی می باشد. Payne و Richmond (1983) 876 مقاله چاپ شده و مقالات همایشی با موضوع مرتبط با CA را پیدا کرده اند. یک بازنگری معمول و رایج از نوشته های مربوط به ارتباطات ممکن است نشان دهد که این موضوع هرگز دچار نقصان نشده است.

یکی از روش های عمومی برای اندازه گیری CA استفاده از اندازه های خود گزارشی و به طور خاص PRCA024 است. شواهد قابل توجه و معتبری برای حمایت کردن از هر دو طرح ممکن PRCA-24 وجود دارد. PRCA-24 تعداد زیادی روابط درون بخشی را نشان می دهد و کل امتیازات با دیگر مشخصات و متغیرهای نهایی در روش مرتبط می باشد. PRCA-24 برای اندازه گیری مشخصه CA در چهار ارتباط شامل صحبت کردن دوتایی، گروهی، مذاکره ای و عمومی طراحی شد. مقیاس شامل چهار تحت مقیاس بود که هر یک پاسخگوی اندازه گیری CA در یک زمینه خاص بودند که می تواند بیشتر ساختار CA جهانی برای اندازه گیری جمع شود. از طریق این طراحی، McCROSKEY (1984) به طور مفهومی یک ساختار فاکتور درجه دو را فرض کرد. این مدل به هر حال هرگز به وضوح و برحسب آزمایش عملی مستقیم مشخص و طراحی نشد.

پژوهشگر معمول CA ساختار فاکتور PRCA-24 را با اصول محوری یا اصول آنالیز اجزا آزمایش می کند. نتایج آنالیز این فاکتور اکتشافی به هر حال گاهی اوقات منجر به مخلوط شدن نتایج می شود. سه الگو رواج دارد. این ها شامل یک روش چهار فاکتوری با هر فاکتور منطبق با هر نوع تحت مقیاس، یک روش تک بعدی و یک روش دو بعدی با بخش های گفتگوی دوتایی و گروهی اثر گذار بر روی یک فاکتور و صحبت کردن مذاکره ای و عمومی اثر گذار بر فاکتورهای دیگر می باشد. چنین نتایج ترکیب شده منجر به برخی ایده ها و اعتقادات می شود که مقیاس در آن دارای یک ساختار فاکتوری ناپایدار است که ممکن است توسط صحت و درستی PRCA-24 به چالش بیفتد و ما را به سمت سوال کردن درباره نتایج تحقیق اولیه در هر مقیاس مورد استفاده سوق دهد. اگر ما معتبر بودن و درستی PRCA-24 را فرض کنیم، سوالی که ممکن است پرسیده شود این است: چه دلایلی باعث بروز ناپایداری در فاکتور ساختاری شده است؟ از آن جایی که یک فاکتور ساختاری درجه دو ممکن است روابط قابل توجهی را بین فاکتورهای درجه یک پیش بینی می کند (برای مثال بین امتیازات مفهومی)، این مدل اندازه گیری ممکن است روش های فاکتوری مخالف به دست آمده از روش های فاکتوری اکتشافی را توضیح دهد.

یک تعریف و تفسیر مشابه ممکن است این باشد که مقیاس در حقیقت تک بعدی است و روش های دو و چهار فاکتوری جعلی و ساختگی هستند. روش های چند فاکتوری ممکن است تابعی از بخش توانایی و وسایل باشد. این تفسیر براساس فرضیات ایجاد شده توسط Guttman استوار و پایدار گشته است.

این مدل ها تابع آزمایش تجربی هستند. از آن جایی که نتایج محققان اجتماعی تنها به صورت اندازه گیری موجود می باشد که برای به دست آوردن نتایج و فهم خصوصیات روان سنجی مورد استفاده قرار می گیرد. این به طور خاص برای اندازه گیری های مکرر مورد استفاده مهم می باشد. برای مثال Christie و Geis (1970) از مقیاس Mach IV در مطالعات زیادی استفاده کردند. بنابراین فهمیدن خصوصیات روان سنجی از اندازه های ما تا زمانی که چنین دانشی برای تشخیص بین استفاده های قابل قبول و غیر قابل قبول از یک اندازه مشخص به کار می رود، یک فعالیت بزرگ و مهم می باشد.

مدل تک بعدی خطی

در حقیقت همه محققان قبلی با PRCA-24 به عنوان یک مقیاس تک بعدی سر و کار داشته اند. محققان به سادگی بخش ها را با هم جمع می کنند، به قابلیت اعتماد توجه می کنند (که معمولا بالا است) و فرض می کنند که تا زمانی که مقیاس قابل اتکا و معتبر است آن باید تک بعدی باشد.

این مدل فرض می کند که هر مخاطب و جوابگو یک مقدار مشخصی از صفت و مشخصه CA را دارد که به طور مستقیم اندازه گیری نمی شود اما به صورت تغییر پذیری و ناپایداری پنهان رفتار می کند. این موضوع به صورت مفهومی فرض کرده است که مشخصه و صفت باعث ایجاد شدن پاسخ منحصر به فرد به
بخش های مقیاسی مختلف در یک روش خاص شده است و این پاسخ ها به صورت اندازه ای از آن مشخصه یا صفت جمع شده است. بنابراین صفت مورد نظر از پاسخ های مربوط به هر بخش با یک مقدار مشخص خطا به دست می آید. پیوستگی درونی این مدل ممکن است با استفاده از یک قانون ساده حاصل ضرب آزمایش شود. روابط و همبستگی های پیش بینی شده بین هر دو بخش اندازه گیری شده با مشخصه و صفت یکسان محصولی از بارگذاری های مربوط به فاکتور آن ها می باشد. پیش بینی هم بستگی ها و روابط درون بخشی سپس با روابط به دست آمده مانند یک آزمایش تناسب مدل مقایسه می شود. اگر روابط و هم بستگی های به دست آمده به اندازه خطای نمونه برداری از روابط پیش بینی شده باشد سپس ممکن است گفته شود که داده ها با مدل متناسب است. این با تایید و اتکا بر فاکتور تایید شده آنالیزها منطقی می باشد.