ترجمه مقاله قدرت داستان : استفاده از داستان گویی برای بهبود سواد آموزی

ترجمه مقاله قدرت داستان : استفاده از داستان گویی برای بهبود سواد آموزی

قدرت داستان : استفاده از داستان گویی برای بهبود سواد آموزی

برای مدارس به منظور بهبود سواد آموزی هم دانش آموزان نیاز است که استراتژی های تعلیم و تربیتی مختلف به کار گرفته شود. استفاده از داستان سرایی در کلاس درس یک راه برای مقابله با توسعه سوادآموزی از راه های شفاهی، خواندن و درک مطلب و نوشتنی است به دلیل ماهیت مرتبط فرایند هایی که در خواندن و نوشتن درگیر هستند، داستان سرایی استراتژی آموزش موثری است که به وسیله آن میتوان به افزایش شایستگی دانش آموزان در همه مناطق دست یافت در این مقاله به اینکه چگونه داستان سرایی می تواند به عنوان یک استراتژی آموزش مناسب برای افزایش سوادآموزی در زمینه های خواندن و نوشتن مورد استفاده قرار گیرد خواهیم پرداخت. کودکان از لحظه ورود به مهد کودک تا زمانی که آخرین امتحان خود را در دبیرستان بدهند، در حال آموزش و ارزیابی توانایی های خود و خواندن و نوشتن هستند. اکثر ایالات به اهمیت سوار در کسب مهارت در هر سطح از زبان شفاهی، خواندن و نوشتن رسیدگی میکنند. حتی با هدف بهبود دستاورد های سواد آموزی هیچ کودکی نیاید از قانون عقب بماند (NCLB)، بسیار از کودکان آنها هند در تلاش برای خواندن در سطح عمومی هستند. هایکوک و هوآنگ 2001 ) هایکوک و هوانگ نشان داد که تنها نیمی از سفید پوستان 17 ساله، کمتر از یک چهارم از آمریکایی های لاتین 17 ساله و کمتر از یک پنجم از آفریقایی – آمریکایی در سطح ارزیابی شده توسط ارزیابی پیشرفت آموزشی ملی (NAEP) قادر به خواندن هستند. انجمن گفتار – زبان – شنوایی آمریکایی (ASHA) گزارش داد که« یک نفر از هر نفر از کودکان در سن مدرسه از ناتوانی در خواندن رنج می برند» ( ASH.n.d) و امار در بخش سواد اموزی در کنار تلاشهای بسیاری که دانش آموزان تلاش برای سواد آموزی می کنند مراحل باید به منظور بهبود توانایی خواندن تمام دانش آموزان باید آنجام شود. اگر کار صورت نگیرد فاصله بین دستاوردهای مهارت و خواندن به امتحان زیاد همچنان رو به رشد خواهد بود. بسیاری از محققان دانش آموزان را مورد بررسی قرار دارند و یک همبستگی بالا بین خوانندگان خوب و نویسند گان خوب و همچنین خوانندگان ضعیف و نویسندگان ضعیف بدست آوردند(مور1995). افراد دیگری نیز این ارتباط را بررسی کرده اند. آنها بر این باورند که خواندن نیز شبیه به نویسندگی اجازه می دهد. یا یک فرد واقعاً نویسنده شود ( لانگر ولیهان 2000. ص 126) . این تغییر تفکر فعلی را فراتر از رابطه یا ارتباط بین خواندن و نوشتن به سمت سوادآموزی انتقال می دهد. کیرنی سواد را به عنوان یک عمل اجتماعی که انواع گوناگون دارد و هر کدام با اهداف و زمینه های خاص هستند تعریف می کند (ص 76).