دانلود مقاله اصلاح ژنتیكی نخود
نخود مشابه با جنس‌های Pisum Lens دارای تنوع ژنتیكی فروانی در صفات كمی و كیفی می‌باشد برخی از موارد تنوع ژنتیكی نخود توسط آیار و سوبرامانیام (1936) در گزارشی كه درباره قابلیت توارث رنگ گل داده‌اند، منعكس شده است
| دسته بندی | کشاورزی و زراعت |
| فرمت فایل | doc |
| حجم فایل | 85 کیلو بایت |
| تعداد صفحات | 65 |
مقدمه
متخصصین اصلاح نباتات از اطلاعات سیتولوژیكی در مجموعه كروموزومی، كروموزم‌های خاص یا قطعات كروموزومی و رفع مشكلات خاصی استفاده می‌كنند. اطلاعات مورد نیاز معمولاً از طریق بررسی هیبریدهای بین گونه‌ای، سطوح مختلف پلوئیدی و تغییرات ساختمانی در كروموزوم‌ها حاصل می‌شود. در نتیجه برنامه‌های تحقیقاتی، اطلاعات سیتولوژیكی زیادی در نخود موجود است كه می‌تواند توسط اصلاح‌كنندگان مورد استفاده قرار گیرد.
ژنتیك نخود
نخود مشابه با جنس‌های Pisum Lens دارای تنوع ژنتیكی فروانی در صفات كمی و كیفی می‌باشد. برخی از موارد تنوع ژنتیكی نخود توسط آیار و سوبرامانیام (1936) در گزارشی كه درباره قابلیت توارث رنگ گل داده‌اند، منعكس شده است.
از آن به بعد بررسی‌ها بر روی تنوع در تیپ رشدی گیاه، شكل و رنگ گل، وضعیت غلاف‌دهی، رنگ پوسته بذر، مقاومت به بیماری و بسیاری از صفات كمی دیگر متمركز شده است. اخیراً سینگ و همكاران (1984)، لیست كارهای تحقیقاتی انجاد شده در مورد ژنتیك و اصلاح نخود را منتشر كرده‌اند كه مرجع باارزشی در این زمینه به شمار می‌رود.
تنوع وسیع موجود در Cicer زمینه مناسبی برای عملیات اصلاحی بوده و اهمیت زیادی در بهبود آن دارد، با چنین تنوع گسترده‌ای می‌توان ژنوتیپ‌هایی با عملكرد بالا و كیفیتی كه قابل قبول تولیدكنندگان و مصرف‌كنندگان باشد، ایجاد كرد.
نخود از نظر خصوصیاتی مانند انداره، شكل و رنگ بذر به دو گروه عمده تقسیم می‌شوند (واندرمیزن، 1972، سوبرو، 1975؛ اوكلند و واندرمیزن، 1980) تیپ‌هایی كه بذور گرد و درشت تولید می‌كنند، معمولاً به رنگ سفید یا كرم كمرنگ دیده می‌شوند و به عنوان تیپ‌های كابلی معروف هستند.
در این تیپ، گل‌ها پیگمان رنگی ندارند. تیپ‌هایی كه بذور كوچك دارند، ظاهری گوشه‌دار با لبه‌های تیز داشته و مقادیر متفاوتی پیگمان رنگی دارند و به عنوان تیپ‌های دسی شناخته می‌شوند. در این تیپ، گل‌ها، ساقه‌ها و برخی اوقات برگ‌های دارای پیگمان‌هایی رنگی هستند.
علی‌رغم این كه دو گروه برای قرن‌ها از هم متمایزند، هیچ ممانعتی در جهت تلاقی بین آنها وجود ندارد. (اوكلند و واندرمیزن، 1980). تیپ دسی عمدتاً در شبه قاره هند و غرب آفریقا كشت می‌شوند و تیپ كابلی بیشتر در نواحی مدیترانه‌ای و آمریكای مركزی و جنوبی كشت می‌شوند.
تلاقی بین دو گروه ممكن است باعث تنوع ژنتیكی برای بهبود نخود شده و همچنین منجر به ظهور صفات ژنتیكی گردد. ظهور این صفات می‌تواند در مطالعه سیستم ژن در جنس Cicer مفید واقع شود.
نخود گیاهی دیپلوئید با 2n=16 كروموزوم و خودگشن است. با این وجود كه هنوز نقشه لینكاژ در نخود تهیه نشده است، لینكاژ بین بعضی ژن‌ها گزارش شده است.
در ارتباط با ژنتیك نخود و به ویژه تشخیص مارك‌های ژنتیكی جدید و مفید، تهیه كاریوتیپ استاندارد و نقشه‌های دقیق لینكاژ در كروموزوم‌های نخود لازم است كه تحقیقات گسترده‌ای انجام شود. ماركرهای مورفولوژیكی و بیوشیمیایی می‌توانند در تعیین مكان و ارزیابی نقشه لینكاژ نخود و تشخیص لینكاژهای جدید استفاده شود. انتظار می‌رود كه برخی تشابهات بین جنس Cicer و دو جنس خویشاوند Pisum Lens وجود داشته باشد كه پس از تهیه نقشه و گروه‌های لینكار مشخص خواهد شد.
از بین بیش از 300 ژن شناخته شده در جنس Pisum، بیشتر از 200 عدد آنها در هفت گروه لینكاژ قرار گرفته‌اند كه ظاهراً مطابق با همان هفت جفت كروموزوم موجود در این جنس است. بر اساس قانون سری‌های هومولوگ و اویلوف كه اخیراً توسط گوستافسون و لوندكویست (1981) به قانون تنوع موازی تغیر داده شده است،
مطالب زیر را حتما بخوانید:
قوانین ارسال دیدگاه در سایت